Articles by "Κόσοβο"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κόσοβο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0


Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

Η κυρία Θεοδώρα Μπακογιάννη είναι αναμφίβολα μια τραγική πολιτική προσωπικότητα. Ίσως η τραγικότερη της Μεταπολίτευσης. Όχι διότι δεν κατόρθωσε ποτέ, παρά την ακόρεστη επιθυμία της, να ηγηθεί του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Ούτε διότι είδε να της «κλέβει» το Πρωθυπουργικό όνειρο ο μικρός αδελφός της.

Ούτε καν διότι ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη Θράκη δεν κατόρθωσε, όπως δείχνει η πραγματικότητα στη Θράκη, επί τέσσερα χρόνια κατά την προηγούμενη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να υλοποιήσει ουσιαστικές πολιτικές ανάσχεσης της τουρκοποίησης της ευαίσθητης στρατηγικής αυτής ακριτικής καρδιάς της Ελλάδος.

Ούτε ακόμη, διότι κατάφερε, συνειδητά ή ασυνείδητα, να αποστερήσει από το κόμμα της πέντε ολόκληρες μονάδες στη Θράκη, κατά τις επαναληπτικές εθνικές εκλογές του 2023, με την απερίσκεπτη εκείνη «απειλητική» υπενθύμισή της -σε δημόσια θέα και παρουσία του βουλευτή Ροδόπης του κόμματός της, Ευριπίδη Στυλιανίδη- προς τους Έλληνες μουσουλμάνους ψηφοφόρους ότι αν δεν ψηφίσουν το κόμμα της δεν θα έχουν, τρόπον τινά, στον ήλιο μοίρα.

Αλλά διότι είναι η μοναδική ίσως πολιτική προσωπικότητα της Μεταπολίτευσης που κατόρθωσε να στρέψει εναντίον της έναν αρχηγό κράτους φίλιου προς τη χώρα μας και να εισπράξει την πρωτόγνωρη στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία άκρως ντροπιαστική δημόσια στηλίτευσή της, όταν ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς τη διαπόμπευσε διεθνώς, την Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024, με την ιστορική πλέον αποστροφή «Ντόρα, ντροπή σου!».

Επρόκειτο, όντως, για μια μοναδική στην ιστορία των διμερών σχέσεων Ελλάδας-Σερβίας αντίδραση ενάντια στον άκρως επιζήμιο για τις τύχες των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου ρόλο της ιδίας ως Ειδικής Εισηγήτριας υπέρ της ένταξης του ψευδοκρατιδίου, στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, προχθές, Τρίτη 16 Απριλίου, αποκαλύφθηκε με τον πλέον τραγικά απροκάλυπτο και κυνικά ωμό τρόπο, η ανίερη σύμπραξη της Ελληνικής Κυβέρνησης, διαμέσου της κ. Μπακογιάννη, με τη Γερμανία και την Τουρκία, στη διαδικασία ψήφισης της υποψηφιότητας ένταξης του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Μια σύμπραξη που αποσκοπεί στο να επιτύχει για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την είσοδο στο Συμβούλιο ενός ψευδοκρατιδίου, με ύπαρξη οφειλόμενη σε μονομερή de facto και όχι de jure απόσχιση από τη Σερβία, το οποίο δεν έχει αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος από σειρά χωρών μελών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Κύπρου!

Πράγματι, με 131 ψήφους υπέρ, 29 κατά, και 11 αποχές, η προχθεσινή ψηφοφορία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο αποφάνθηκε υπέρ της ένταξης του αλβανικού αυτού κρατικού μορφώματος του Κοσόβου στο Συμβούλιο.

Πρόκειται για την προτελευταία πράξη του δράματος της εγκληματικής στάσης της Ελλάδας εναντίον της Σερβίας και κατά του σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου, στάση που -όπως και ο Μιχάλης Ιγνατίου και εμείς εδώ στην Hellas Journal και στην εφημερίδα Δημοκρατία δείξαμε- φέρει τη σφραγίδα της κ. Μπακογιάννη, βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και της Ελληνικής Κυβέρνησης, κατόπιν επιταγής του διεθνούς παράγοντα και δη της Γερμανίας, γνωστής για την ιστορικά ανελέητη στάση της κατά της Σερβίας.

Κι αν κάποιοι, αφελώς ή δολίως, επιχειρούν -μιμούμενοι τους αποτυχημένους τακτικούς ελιγμούς της κ. Μπακογιάννη, η οποία λόγω της δημόσιας κατακραυγής κατέφυγε προ ημερών μέχρι και στην Κύπρο προσπαθώντας μάταια να καλοπιάσει τους βουλευτές του πολύπαθου νησιού μας να της παρέχουν πολιτική κάλυψη στο ανοσιούργημά της- να ισχυριστούν ότι η καταστροφική ζημία κατά του σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου είναι έργο και ευθύνη μόνον της Ελληνίδας βουλευτή και πρώην Υπουργού Εξωτερικών και όχι και της Ελληνικής Κυβέρνησης εν συνόλω, η χθεσινή συνεδρίαση του Συμβουλίου της Ευρώπης τους διαψεύδει πανηγυρικά.

Διότι ήταν εκεί, όπου υπό την προεδρεία του Έλληνα Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης και πρώην Υπουργού κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας επί Κώστα Καραμανλή, Θοδωρή Ρουσόπουλου, τέσσερεις βουλευτές της κυβερνώσας παράταξης της ΝΔ υπερψήφισαν τη θετική εισήγηση Μπακογιάννη, συντασσόμενοι έτσι με τους 18 Τούρκους συναδέλφους τους, αλλά και πολλούς άλλους, Αλβανούς, Γερμανούς, Νορβηγούς, Σουηδούς, Φινλανδούς και ούτω καθεξής, στην επιβράβευση της Πρίστινα για την εξακολουθούμενη εθνοκάθαρση που επιτελεί σε βάρος των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου.

Τί κι αν, όπως μας ενημέρωσαν προ ημερών στρατιωτικές πηγές του ελληνικού Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, στις 20 Οκτωβρίου του 2022 ο τότε Υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος είχε -κατά την επίσημη συνάντησή του στο Πεντάγωνο με τον Αρχηγό του Σερβικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, παρουσία και του Έλληνα τότε Α/ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνου Φλώρου- εκμυστηρευθεί στον Σέρβο Α/ΓΕΕΝ ότι «στη Θράκη η Τουρκία επιδιώκει να δημιουργήσει το δικό της Κόσοβο»;

Γνώριζε, βλέπετε, πολύ καλά ο Καβαλιώτης βουλευτής της ΝΔ και τότε ΥΠΑΜ τί μεθοδεύει συστηματικά η Τουρκία δίπλα από την εκλογική περιφέρειά του. Αυτό, ωστόσο, φαίνεται να μην το γνωρίζει ή να το αγνοεί σκοπίμως (;) ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης, βουλευτής της ΝΔ στο νομό Ροδόπης, ο οποίος απτόητα υπερψήφισε κι εκείνος, μαζί με την πρώην Υπουργό Εξωτερικών και τους κομματικούς ομόσταυλούς τους Γιώργο Σταμάτη και Άννα Ευθυμίου, την ένταξη του ψευδοκρατιδίου, στέλνοντας δυστυχώς de facto μήνυμα στην Τουρκία ότι μπορεί ελεύθερα να συνεχίζει τις διαδικασίες κοσοβοποίησης της Θράκης, με την ανοχή, αν όχι και τη σιωπηρή συγκατάθεση, της Ελληνικής Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Κι αν κάποιοι νομίζουν ότι ο μεν πρώην Υπουργός Παναγιωτόπουλος είπε αυτό που είπε περί κοσοβοποίησης της Θράκης για λόγους συμπαράστασης στον Σέρβο Α/ΓΕΕΔ, ο δε βουλευτής Ροδόπης της ΝΔ Στυλιανίδης ψήφισε υπέρ του Κοσσυφοπεδίου με «ορθή (γεω)πολιτική κρίση», η Κυριακή των Ευρωεκλογών κοντή γιορτή. Τότε θα φανεί εάν το αυτονομιστικό τουρκικό κόμμα ΚΙΕΦ δαπανά εκατομμύρια δολάρια τουρκικής προελεύσεως απλώς και μόνον για να …ενισχύσει ευγενώς το έργο της Ελληνικής Πολιτείας στη Θράκη.

Το βέβαιον είναι ότι η ανωτέρω τετράδα βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας που υπερψήφισε την πρόταση Μπακογιάννη, ενέγραψε πλέον τα ονόματά της στις δέλτους ντροπής και ονείδους της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας, επιβεβαιώνοντας μαζί με τον Θοδωρή Ρουσόπουλο ότι η κυβερνώσα την Ελλάδα πολιτική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας έχει για κάποιο λόγο αποφασίσει να βάλει πλάτες σε ποινικούς εγκληματίες και αποσχιστές των Βαλκανίων και να καταστεί ευεργέτης της μεγάλης Αλβανίας που είναι και το όραμα των Τιράνων, τα οποία ευρίσκονται πίσω από την Πρίστινα και τον Αλβανό Πρωθυπουργό Κούρτι.

Την τιμή των Ελλήνων και της Ελλάδας διέσωσαν προχθές τρεις Έλληνες βουλευτές: η εξ Ελλάδος Νίνα Κασιμάτη (ΣΥΡΙΖΑ), η οποία κατέφθασε στο Στρασβούργο ύστερα από μαραθώνιο ταξίδι από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να προλάβει την ψηφοφορία, και οι εκ Κύπρου Χριστιάνα Ερωτοκρίτου (ΔΗΚΟ) και Γιώργος Λουκαΐδης (ΑΚΕΛ).

Οι τρεις τους καταψήφισαν την εκτρωματική πράξη ένταξης του ψευδοκρατιδίου στο Συμβούλιο, προκαλώντας μάλιστα την μήνιν της αδελφής του Έλληνα Πρωθυπουργού για το ότι δεν υποτάχθηκαν στις ιδιοτελείς μεθοδεύσεις της.

Κι αν η Κύπρος ήταν αυτονόητο ότι θα καταψήφιζε, το γεγονός ότι η Νίνα Κασιμάτη απέρριψε την εισήγηση Μπακογιάννη, επιδεικνύοντας συνεπή πολιτική στάση με γνώση της διεθνούς πραγματικότητας και γνώμονα το εθνικό συμφέρον και όχι τη συστημική ανέλιξή της, ήταν κάτι που, όπως πληροφορούμαστε, εξόργισε την εισηγήτρια πρώην Υπουργό Εξωτερικών.

Η χθεσινή συζήτηση στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Ευρώπης κατέδειξε πολλά αλγεινά και σκοτεινά σημεία της στάσης της Ελλάδας κατά της Σερβίας και του Σερβικού λαού, τα οποία αποτυπώνονται με σαφήνεια στις τοποθετήσεις βουλευτών κατά τη συζήτηση της ψήφισης της ένταξης του Κοσσυφοπεδίου.

Καταρχήν, είχαν απόλυτο δίκαιο όσοι ισχυρίζονταν ότι η μεθόδευση ένταξης του ψευδοκρατιδίου δεν ήταν ατομική επιδίωξη της κ. Μπακογιάννη αλλά πολιτική θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης. Αυτό προκύπτει τόσο από τις θετικές ψήφους όλων των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, όσο και από τη στάση του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης, κ. Θοδωρή Ρουσόπουλου. Ο οποίος όχι μόνο φρόντισε επιμελώς να απορριφθούν όλες οι υποβληθείσες από πλευράς Σερβίας τροποποιήσεις που βουλευτές της ενδιαφερόμενης χώρας πρότειναν προκειμένου να αποδεχθεί την απόφαση ένταξης του Κοσσυφοπεδίου. Αλλά και εγκαλούσε με θράσος στην «τάξη» τους Σέρβους βουλευτές που με τις εισηγήσεις τους προσπαθούσαν απέλπιδα μέσα σε μια προκαθορισμένη διαδικασία να κραυγάσουν τα δεινά που πάσχει μέχρι και αυτή την ώρα ο Σερβικός λαός του Κοσσυφοπεδίου. Δεινά που σε θλιβερή αντίθεση με την κ. Μπακογιάννη είχε την τιμιότητα να επισημάνει δημόσια ο Αμερικανός Ειδικός Απεσταλμένος για τα Δυτικά Βαλκάνια Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών Ευρωπαϊκών και Ευρασιατικών Υποθέσεων, Γκάμπριελ Εσκομπάρ.
Επιπλέον, έχοντας στην πλάτη της τόσο την κατακραυγή της ελληνικής κοινής γνώμης όσο και τη διεθνή διαπόμπευσή της από τον Σέρβο Πρόεδρο, η κ. Μπακογιάννη τόνισε, σε έναν αποτυχημένο ελιγμό δικαιολόγησης των πεπραγμένων της, ότι κλήθηκε, και της ζητήθηκε (από ποιούς άραγε;), να γνωμοδοτήσει περί της εισόδου του ψευδοκρατιδίου στο Συμβούλιο, και όχι να εκφράσει τη δική της γνώμη ή την ελληνική εθνική γραμμή αναφορικά με την αναγνώριση του ψευδοκρατιδίου. Ομολόγησε δηλαδή μέσα στην ανάγκη της να αυτοπροστατευθεί, ότι ο ρόλος της εν προκειμένω ήταν να διεκπεραιώσει σχέδια τρίτων και όχι θέση της Ελλάδας.
Επιπλέον, απέδειξε ότι στερείται ευρηματικότητας στην προσπάθειά της να παραπλανήσει την κοινή γνώμη προκειμένου να μην γίνει αντιληπτή η στρατηγική του «βατράχου που σιγοβράζει στην κατσαρόλα», με την οποία οι εντολοδότες της οδηγούν σταδιακά το Κοσσυφοπέδιο στην de jure αναγνώρισή του ως ανεξάρτητο κράτος, με πρώτο βήμα την ένταξή του στην ευρωπαϊκή οικογένεια ως το πρώτο μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης που εισάγεται δίχως να είναι αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ και τη διεθνή κοινότητα.
Είναι δε ασύλληπτης έκτασης ο εμπαιγμός της Σερβίας και του Σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου από την κ. Μπακογιάννη, αφού αφενός η ίδια ομολόγησε εκ νέου προχθές στο Στρασβούργο ότι: «Εντόπισα τρία κύρια εκκρεμή ζητήματα για τα οποία χρειαζόταν επείγουσα δράση. Συγκεκριμένα, η εφαρμογή της απόφασης του συνταγματικού δικαστηρίου του Κοσσυφοπεδίου για το μοναστήρι Visoki Dečani, οι παράνομες απαλλοτριώσεις γης των περιουσιών της σερβικής μειονότητας και η ίδρυση της ένωσης δήμων με σερβική πλειοψηφία». Αφετέρου όμως, επέλεξε σκοπίμως να αποδεχθεί τη λύση μόλις ενός εξ αυτών των ζητημάτων, και μάλιστα μερικώς, με απλή έγγραφη διαβεβαίωση του Κοσοβάρου Πρωθυπουργού Κούρτι, για να παρακάμψει τα ζωτικής σημασίας άλλα δύο, για τα οποία παρέπεμψε τον υπό εθνοκάθαρση Σερβικό πληθυσμό του Κοσσυφοπεδίου στις καλένδες των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων: «…σε περίπτωση που η Επιτροπή Υπουργών αποφασίσει να αποδεχθεί την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου, κάθε περίπτωση παράνομης απαλλοτρίωσης γης θα υπόκειται στον έλεγχο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων»!
Κι ενώ για την περίπτωση των περιουσιακών στοιχείων των Σερβικών Ορθοδόξων Μοναστηριών χρύσωσε το χάπι στους Σέρβους χρησιμοποιώντας ως άλλοθι την (απλώς υποσχεθείσα ως τώρα) επιστροφή των γαιών ενός μόνο Μοναστηριού, δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να πράξει το ίδιο και για το κρισιμότατο ζήτημα της ίδρυσης του Συνδέσμου Σερβικών Δήμων Κοσσυφοπεδίου: «…θεωρώ την ίδρυση του Συνδέσμου ως μονομερές εσωτερικό ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου, το οποίο επηρεάζει μόνο τους πολίτες του Κοσσυφοπεδίου. Με αυτό κατά νου, καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια για την υλοποίησή του. Δυστυχώς, αυτό το θέμα δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί σε κενό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι από το 2013 η ίδρυση του Συνδέσμου ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος του διαλόγου που διευκόλυνε η ΕΕ μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινα». Κατανοητή βέβαια η στρατηγική της κ. Μπακογιάννη, καθώς δεν θα ήθελε ασφαλώς να φέρει την Πρίστινα προ εκπλήξεως όταν με τυχόν αναγνώρισή τους οι Σερβικοί Δήμοι των περιοχών όπου το 99% του πληθυσμού είναι Σέρβοι θα αποσχίζονταν ευλόγως για να ενωθούν με το κράτος της Σερβίας…
Επιπλέον, με ανάρτησή της μετά την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας η κ. Μπακογιάννη ομολόγησε ότι το μόνο που κατάφερε να πετύχει μέσα σε 300 ημέρες έντονης προσπάθειας με τους άτεγκτους Κοσοβάρους να της κάνουν τη ζωή δύσκολη, ήταν να επιστραφούν 24 εκτάρια κλεμμένης από την Πρίστινα γης στο Μοναστήρι Βισόκι Ντέτσανι. Οπότε, είναι προφανής ο λόγος για τον οποίο η ίδια εγκατέλειψε εν τέλει στο έλεος του Θεού τους υπό εθνοκάθαρση Σέρβους του Κοσόβου, και πρότεινε την ένταξη του ψευδοκρατιδίου στο Συμβούλιο μετατρέποντας ξαφνικά, με τρόπο αντιδεοντολογικό και ανήθικο, τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα ζωής και θανάτου των Σέρβων σε επιπόλαια ευχολόγια που θα τα πραγματώσει κάποτε στο μέλλον η Ευρώπη!
Θέλετε και το καλύτερο; Τη Δευτέρα 15 Απριλίου, μια μόλις ημέρα προτού η κ. Μπακογιάννη βάλει το Κοσσυφοπέδιο στο Συμβούλιο της Ευρώπης κάνοντας τα στραβά μάτια στην απουσία κράτους δικαίου, την οποία η ίδια ταυτόχρονα και σχιζοφρενικά ομολογεί, η Επιτροπή των Μονίμων Αντιπροσώπων της ΕΕ αποφάσισε να απαιτήσει από τη Σερβία να συμφωνήσει στην «κανονικοποίηση» των σχέσεών της με το μη αναγνωρισμένο Κοσσυφοπέδιο, κάτι που με άλλα λόγια σημαίνει την επίσημη αναγνώρισή του ως ανεξάρτητο κράτος! Αν μάλιστα η Σερβία αρνηθεί αυτήν την αποκαλούμενη «κανονικοποίηση», τότε η ενταξιακή διαδικασία της στην Ευρωπαϊκή Ένωση κινδυνεύει με επ᾽ αόριστον πάγωμα. Αναγκάζει, δηλαδή, κατ᾽ ουσίαν η κ. Μπακογιάννη τη Σερβία να θυσιάσει τον σερβικό λαό του Κοσσυφοπεδίου στον βωμό της ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση!

Είναι πολλά ακόμη. Αυτά όμως αρκούν, για να δείξουν ότι πρέπει να είσαι πραγματικά άνθρωπος με μεγάλα αποθεματικά πολιτικής κακίας και πολιτικής σχιζοφρένειας για να δέχεσαι να γίνεις πρώτος στον 21ο αιώνα στρατηγικός θεμελιωτής της μεγάλης Αλβανίας και ταυτόχρονα να ανοίγεις τον δρόμο για την κοσοβοποίηση της Θράκης και της Κύπρου, νίπτοντας παράλληλα τας χείρας σου εμπρός στην εν εξελίξει εθνοκάθαρση ενός ομόδοξου Ορθόδοξου λαού. Εθνοκάθαρση την οποία μάλιστα, ω της τραγωδίας, ανέχεσαι επ᾽ ονόματι της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!


πηγή: hellasjournal



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Σε ανακοίνωσή του για την απόφαση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με την ένταξη του Κοσόβου, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Το ΚΚΕ καταδικάζει την απόφαση για την ένταξη στον οργανισμό του προτεκτοράτου του Κοσόβου, που έλαβε πρόσφατα η κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, μετά από εισήγηση της Ντ. Μπακογιάννη (ΝΔ).

Η απόφαση αυτή, 25 χρόνια μετά τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, έρχεται να προωθήσει τα αποτελέσματα αυτής της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στα Βαλκάνια. Αποτελεί στάδιο στη σχεδιαζόμενη διεθνή αναγνώριση και αναβάθμιση του ΝΑΤΟικού προτεκτοράτου του Κοσόβου.


Σ' αυτό το πλαίσιο η στάση της αποχής που επέλεξαν ο Αλέξης Τσίπρας (ΣΥΡΙΖΑ), πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δυτικά Βαλκάνια, και ο Γ. Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ) συνιστά συνενοχή. Συνδέεται με τις ευρωατλαντικές "παρωπίδες" τους και τις υπηρεσίες που παρέχουν στο μεγάλο κεφάλαιο. Είναι, όμως, μια κάκιστη "υπηρεσία" για τα συμφέροντα των λαών των Βαλκανίων, όλων των λαών, που βιώνουν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, την απόσπαση και κατοχή εδαφών τους, όπως είναι και ο λαός της Κύπρου, που εδώ και 50 χρόνια βιώνει τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής και κατοχής.

Το ΚΚΕ, όπως και πριν 25 χρόνια, έτσι και σήμερα θα συνεχίσει να αγωνίζεται ενάντια στα καπιταλιστικά συμφέροντα και στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους, που ξαναμοιράζουν τη Γη, χαράσσοντας τα σύνορα με των λαών το αίμα και στις αποφάσεις τους, που ρίχνουν "λάδι στη φωτιά" του εθνικιστικού μίσους και των ιμπεριαλιστικών πολέμων».


Με πρωτοβουλία ΝΔ και την «εύλογη» στήριξη ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ


Θυμίζουμε ότι την περασμένη Τρίτη η κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης ενέκρινε την ένταξη του Κοσόβου στον οργανισμό, έπειτα από εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη. Τη σχετική πρόταση ενέκριναν 131 βουλευτές, ενώ 29 καταψήφισαν και 11 τήρησαν αποχή. Την τελική απόφαση θα λάβει η Επιτροπή των υπουργών που θα συνεδριάσει τον Μάη.

Η κυβέρνηση έτσι συνεχίζει στον επικίνδυνο δρόμο που προωθεί τα ευρωατλαντικά σχέδια στην περιοχή, και ειδικότερα σε ό,τι αφορά το ΝΑΤΟικό προτεκτοράτο, φορτώνοντας και άλλη «καύσιμη ύλη» ανταγωνισμών με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους λαούς, με τη στήριξη και των υπόλοιπων ευρωατλαντικών κομμάτων. Υπέρ, εκτός της Ντ. Μπακογιάννη, ψήφισαν επίσης: Η Α. Ευθυμίου (ΝΔ), ο Γ. Σταμάτης (ΝΔ), ο Ε. Στυλιανίδης (ΝΔ). Απείχαν ο Αλ. Τσίπρας (ΣΥΡΙΖΑ) και ο Γ. Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ), δίνοντας και την «εύλογη» στήριξη στα ΝΑΤΟικά σχέδια.

Αλλωστε, στην παρέμβασή του ο Αλ. Τσίπρας, που έχει αναλάβει τον ρόλο του προέδρου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δυτικά Βαλκάνια, σε σχετική ψηφοφορία στην Πολιτική Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης τοποθετήθηκε με «παρών».




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Κίνηση με καταστροφικές συνέπειες για τον Ελληνισμό ήταν η υπερψήφιση από τους εκπροσώπους της Νέας Δημοκρατίας της αναγνώρισης του Κοσόβου, στο Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο κάποτε ανήκε στην πρώην Γιουγκοσλαβία και αποσπάστηκε βίαια με τον πόλεμο του 1999 από το σερβικό εθνικό «κορμό» όπως συνέβη το 1974 με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Δύο περιπτώσεις ακριβώς ίδιες.

Γιατί από την ενέργεια αυτή θα ανοίξει ο δρόμος για την αναγνώριση τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους ως «κανονικού» κράτους από την Ευρώπη.

Mονο τυχαία δεν είναι η δήλωση του πρωθυπουργού Κ.Μητσοτάκη προσερχόμενου στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις Βρυξέλλες, όπου δήλωσε ικανοποιημένος από την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Τουρκία, προσθέτοντας ότι «βλέπει πρόοδο στο Κυπριακό» εν μέσω κλιμακούμενων προκλήσεων της Άγκυρας!


Είναι χαρακτηριστικό ότι καμιά ελληνική κυβέρνηση μέχρι στιγμής δεν είχε καν διανοηθεί να προχωρήσει σε έμμεση αναγνώριση της απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου από το σερβικό εθνικό κορμό για τον απλούστατο λόγο ότι θα αποδεχόμασταν το «νόμιμο» της τουρκικής απαίτησης να αναγνωριστεί το ψευδοκράτος της βόρειας Κύπρου ως «Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου».

Οι δύο περιπτώσεις είναι ακριβώς όμοιες. Εισβολή και κατοχή τμήματος ενός ανεξάρτητου κράτους και εν συνεχεία ανακήρυξη του τμήματος αυτού ως ανεξάρτητου, το οποίο κατέχεται δια της στρατιωτικής ισχύος, και εν τέλει αναγνώριση του.

Δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ της εισβολής της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία με την απόσχιση εθνικού τμήματος της Δημοκρατίας της Σερβίας από ξένες δυνάμεις, εν προκειμένω το ΝΑΤΟ.

Μάλιστα στην περίπτωση της βόρειας Κύπρου υπάρχει και ένα στοιχείο επιπλέον: Η Τουρκία ήταν βάσει της συνθήκης της Ζυρίχης «εγγυήτρια» δύναμη και είχε δυστυχώς την νομική δυνατότητα να εισβάλει οπότε αυτή κρίνει.

Τότε έκρινε ότι απειλούνται οι Τουρκοκύπριοι, το ΝΑΤΟ όμως είχε εισβάλει εντελώς αυθαίρετα (δεν νομιμοποιήθηκε, η επιχείρηση του από τον ΟΗΕ)

Το ίδιο ακριβώς μπορεί να συμβεί και στην δυτική Θράκη.

Μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην βόρεια Κύπρο ήταν τουρκικής καταγωγής και μεγάλο μέρος του πληθυσμού του Κοσόβου ήταν αλβανικής καταγωγής.

Αυτό μόνο αρκούσε. Ποια θα είναι η διαφορά με την δυτική Θράκη;




πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Σταύρου Λυγερού

“Πισώπλατη μαχαιριά” χαρακτήρισε το Βελιγράδι ουσιαστικά τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης –έτσι όπως την εξέφρασε όχι μόνο η Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά και οι άλλοι βουλευτές της ΝΔ– στο Συμβούλιο της Ευρώπης σε σχέση με το Κόσοβο. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι και πισώπλατη μαχαιριά στην Κυπριακή Δημοκρατία, επειδή δημιουργεί προηγούμενο, το οποίο η Άγκυρα οραματίζεται να επαναλάβει και στη Θράκη.

Η πολιτική της Δύσης στα Βαλκάνια υπαγορευόταν πάντα από την επιδίωξη να εκτοπιστεί η ρωσική επιρροή από την περιοχή. Μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού, αυτή η επιδίωξη –μεταξύ άλλων– οδήγησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και σε μία σειρά κρίσεων στην επικράτειά της. Για την ακρίβεια, οδήγησε το 1995 στη συμφωνία του Ντέιτον (με την οποία ιδρύθηκε το θνησιγενές κράτος της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης), στον βομβαρδισμό της Σερβίας και το 1999 στην απόσχιση του Κοσόβου, το 2001 στη συμφωνία της Αχρίδας (μεταξύ του σλαβικού και του αλβανικού στοιχείου της τότε FYROM) και το 2018 στη Συμφωνία των Πρεσπών.

Στο ίδιο πλαίσιο εγγράφεται η πίεση των Αμερικανών –με τη σύμπραξη Ευρωπαίων– για διπλωματική αναγνώριση του Κοσόβου από όσα δυτικά και φιλοδυτικά κράτη δεν το έχουν ήδη αναγνωρίσει. Υπενθυμίζουμε ότι –με πράσινο φως από τη Δύση– το Κόσοβο ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος το 2008. Μέχρι τότε, ήταν προτεκτοράτο του ΟΗΕ, στην πραγματικότητα της Δύσης. Το Κόσοβο έχουν αναγνωρίσει τα μισά σχεδόν κράτη-μέλη του ΟΗΕ. Ας σημειωθεί ότι υπάρχει μία μειονότητα κρατών-μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που για διάφορους λόγους δεν έχει αναγνωρίσει το Κόσοβο. Ο βασικός λόγος είναι πως το Κόσοβο ιδρύθηκε ως κράτος-προτεκτοράτο μετά τον ακρωτηριασμό της Σερβίας, ο οποίος προέκυψε από τη στρατιωτική επέμβαση της Δύσης.


Αρκετά κράτη δεν θέλουν να νομιμοποιήσουν μία πράξη, η οποία καταπάτησε ωμά την αρχή για το απαραβίαστο των συνόρων (την έχει υπογράψει η Δύση) κι αναπόφευκτα δημιούργησε προηγούμενο, το οποίο το βρήκε μπροστά της η Δύση όταν η Ρωσία προσάρτησε επαρχίες της Ουκρανίας. Η Ισπανία δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο λόγω Καταλονίας και η Ρουμανία λόγω Υπερδνειστερίας. Είναι προφανής ο λόγος που η Κυπριακή Δημοκρατία δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο.

Αλλά και η Ελλάδα, αν ολοκληρώσει την διπλωματική αναγνώρισή του, με ποιο επιχείρημα θα διαμαρτυρηθεί αύριο αν τεθεί αντίστοιχο θέμα για τους Τουρκοκύπριους, οι οποίοι σήμερα συμμετέχουν στο Συμβούλιο της Ευρώπης ως εκπρόσωποι του ψευδοκράτους με την ιδιότητα του παρατηρητή; Επιπλέον, είναι κοινός τόπος ότι οι Τούρκοι ονειρεύονται να επαναλάβουν στη Θράκη όσα έπραξαν το 1974 στην Κύπρο.

Δυτικές πιέσεις στην Αθήνα

Αν και το εθνικό συμφέρον επιβάλει ξεκάθαρα η Ελλάδα να μην αναγνωρίσει το Κόσοβο, η Αθήνα πιέζεται και από την Ουάσινγκτον και από την ΕΕ να πράξει εναντίον των εθνικών συμφερόντων της. Και δυστυχώς, σ’ αυτόν τον δρόμο κινείται και μάλιστα χωρίς να εξασφαλίσει το παραμικρό αντάλλαγμα. Αναμφίβολα, στο Κόσοβο έχουν δημιουργηθεί πολιτικά και διπλωματικά τετελεσμένα, τα οποία ωθούν προς την αναγνώριση. Το ίδιο, όμως, ισχύει και για την κατεχόμενη Κύπρο. Και στο Κόσοβο και στα Κατεχόμενα λειτουργεί κρατική δομή. Κατά συνέπεια, αυτό δεν είναι επιχείρημα, το οποίο μπορεί να επικαλεστεί η Αθήνα.

Μπορεί να μην το επικαλείται, αλλά οι πράξεις της μιλάνε καθαρά. Είναι αληθές ότι οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν ανοίξει διαύλους με την Πρίστινα και έχουν κάνει βήματα ανάπτυξης των διμερών σχέσεων, χωρίς, όμως, να κάνουν το βήμα της επίσημης αναγνώρισης. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποφασίσει οριστικά να αδιαφορήσει πλήρως για την Κυπριακή Δημοκρατία, κάτι που ισοδυναμεί με εθνικό έγκλημα, για την Ελλάδα το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τη σχέση της με ένα –έστω και ημιαναγνωρισμένο διεθνώς– κράτος της περιοχής. Στην πραγματικότητα αφορά και τη σχέση της με την Αλβανία και τη Σερβία, ουσιαστικά σε ποιο σημείο θα ισορροπήσει διπλωματικά μεταξύ τους.

Με τη Σερβία υπάρχουν ιστορικοί δεσμοί, αφού τα δύο έθνη ήταν πάντα στην ίδια πλευρά στους πολέμους. Η Αθήνα έχει κάθε λόγο να διατηρεί καλές σχέσεις με το Βελιγράδι, χωρίς, όμως, συναισθηματικές υπερβολές. Υπενθυμίζουμε πως η Σερβία είχε αναγνωρίσει εξαρχής τα Σκόπια σαν “Μακεδονία”, επειδή έκρινε ότι αυτό υπαγόρευαν τα συμφέροντά της. Κατά συνέπεια, η ελληνική στάση στο ζήτημα του Κοσόβου πρέπει να καθορισθεί από το τι εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα, σταθμίζοντας συνολικά όλους τους παράγοντες.


Οι δύσκολες σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας

Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις έχουν αρνητικό ιστορικό, αλλά και σήμερα είναι δύσκολες. Ειδικά με τη φυλάκιση Μπελέρη, ο Ράμα τράβηξε πολύ το σκοινί. Αν δεν έσπασε, αυτό οφείλεται στην υποχωρητικότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία την τελευταία στιγμή συμπεριέλαβε τον εκλεγμένο δήμαρχο Χειμάρας στο ευρωψηφοδέλτιο, κυρίως για να αποτρέψει τη μεγάλη εκλογική διαρροή “γαλάζιων” ψηφοφόρων, οι οποίοι μεταξύ των άλλων έχουν αγανακτήσει με την υποχωρητικότητας της επίσημης Αθήνας έναντι των Τιράνων. Με άλλα λόγια, η υποψηφιότητα υπηρετεί πρωτίστως ψηφοθηρικό, παρά εθνικό σκοπό.

Η “μεγάλη ιδέα” των Αλβανών είναι η “Μεγάλη Αλβανία”, η ένωση με το Κόσοβο και η ενσωμάτωση στο κοινό κράτος του αλβανικού στοιχείου αφενός της Βόρειας Μακεδονίας, αφετέρου της νότιας Σερβίας (Πρέσεβο και Μπουγιάνοβατς), ενώ αναφορές γίνονται και για τη Θεσπρωτία, όπου, όμως, δεν υπάρχει αλβανικό στοιχείο. Η Ελλάδα έχει πρόσθετο στόχο να είναι επιφυλακτική με την Αλβανία, παρότι φιλοξενεί τα τελευταία 30 χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς οικονομικούς μετανάστες.

Τα Τίρανα έχουν την τάση –περισσότερο ή λιγότερο ανάλογα με την εκάστοτε κυβέρνηση– να αναπτύσσουν προνομιακές σχέσεις με την Άγκυρα, θεωρώντας ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο εξισορροπούν την ιστορικά υπαρκτή (Βορειοηπειρωτικό), αλλά σήμερα ανύπαρκτη ελληνική πίεση. Στο πλαίσιο αυτό έχει αναβιώσει στην Αλβανία μία σύγχρονη εκδοχή ανθελληνικού “τουρκαλβανισμού”, την οποία ο χριστιανικών καταβολών Ράμα υπηρετεί με φανατισμό.

Για τους Τούρκους, η προνομιακή σχέση με την Αλβανία (διμερής στρατιωτική συνεργασία και τουρκική ναυτική βάση στον Αυλώνα) είναι ένας τρόπος “περικύκλωσης” της Ελλάδας. Προς την ίδια κατεύθυνση –εκτός των άλλων σκοπιμοτήτων– λειτουργεί και η τουρκική στρατιωτική παρουσία στη Λιβύη. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από δύο αιώνες ο τουρκικός στόλος πραγματοποιεί ασκήσεις νότια και δυτικά της Ελλάδας.


Το αντάλλαγμα για την αναγνώριση

Αν και 33 χρόνια μετά την πτώση του καθεστώτος Χότζα, η Αλβανία παραμένει ένα ιδιαιτέρως προβληματικό κράτος, ο αλβανικός παράγοντας είναι σημαντικός για τις ισορροπίες στα Βαλκάνια. Η δε διεθνής αναγνώριση του Κοσόβου είναι βασική προτεραιότητα. Όπως προανέφερα, λόγω Κύπρου, η Ελλάδα έχει ισχυρό λόγο να μην προχωρήσει σε αναγνώριση. Από την άλλη, η πίεση που δέχεται από ΗΠΑ και Ευρωπαίους είναι έντονη. Και όπως γνωρίζουμε ούτε οι προηγούμενες, ούτε η παρούσα ελληνική κυβέρνηση διακρίνονται για την αντίστασή τους σε δυτικές πιέσεις. Εξ’ ου και οι Τσίπρας και Γιώργος Παπανδρέου δεν τόλμησαν να καταψηφίσουν (μόνο η Νίνα Κασιμάτη), προτιμώντας την αποχή.

Ας σημειωθεί ότι αμέσως μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου (2008), η Δύση αναζητούσε κράτη να το αναγνωρίσουν. Τότε, είχα υποστηρίξει ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να συζητήσει την αναγνώρισή του μόνο εάν εξασφάλιζε κρίσιμα ανταλλάγματα. Ποια μπορούσαν να είναι αυτά; Τα Τίρανα, η Πρίστινα, η αλβανική κοινότητα της τότε FYROM, αλλά και ΗΠΑ και ΕΕ, να ταχθούν επισήμως υπέρ μίας λύσης του Μακεδονικού, η οποία να στηρίζεται σε δύο πυλώνες:

  • Πρώτον, το όνομα του κράτους να είναι κατά προτίμηση Άνω Μακεδονία και κυρίως με την ιθαγένεια ως παράγωγο της κρατικής ονομασίας (ανωμακεδονική).
  • Δεύτερον, οι δύο συνιστώσες εθνότητες να είναι η σλαβομακεδονική (σλαβομακεδονική και η γλώσσα της) και η αλβανική (αλβανική η γλώσσα της).

Εάν ο αλβανικός παράγοντας και η Δύση υιοθετούσαν –όπως ήταν πιθανόν εκείνη την περίοδο– αυτή τη θέση, θα ήταν πολύ δύσκολο για τους Σλαβομακεδόνες να την αγνοήσουν. Η δε Δύση θα είχε κίνητρο να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση τα Σκόπια και πάντως το πολιτικό της δημιούργημα, τον Ζάεφ. Με άλλα λόγια, πιθανότατα το Μακεδονικό να είχε πάρει άλλη τροπή και να μην είχαμε φθάσει ποτέ στη Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία η Ελλάδα (Τσίπρας-Κοτζιάς) παρέδωσε στους Σλαβομακεδόνες τη μακεδονική ταυτότητα.

Τώρα, σε διακρατικό επίπεδο, τα Τίρανα και η Πρίστινα δεν έχουν να προσφέρουν στην Αθήνα απτό και μη αντιστρέψιμο αντάλλαγμα που να εξισορροπεί πολιτικά το γεγονός ότι η εκ μέρους της αναγνώριση του Κοσόβου δημιουργεί βαρύ αρνητικό προηγούμενο για την Κύπρο και επιπροσθέτως επιβαρύνει τις σχέσεις με το Βελιγράδι. Το παράθυρο ευκαιρίας για να μετατρέψουμε τον αλβανικό παράγοντα σε σύμμαχο στο Μακεδονικό κράτησε μία δεκαετία (2008-2018), αλλά δυστυχώς η Αθήνα το άφησε ανεκμετάλλευτο. Πλέον, το πουλάκι έχει πετάξει…



πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Με εισηγήτρια τη Ντόρα Μπακογιάννη ενορχηστρώθηκε η ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Είναι η δεύτερη στη σειρά προδοσία της συμμάχου και παραδοσιακά φίλης χώρας των Σέρβων, μετά αυτή του Σημίτη, το 1999.

Ο Πρόεδρος της Σερβίας Βούτσιτς κατηγορεί την πρώην Υπουργό Εξωτερικών και εισηγήτρια Ντόρα Μπακογιάννη πως μετά από τηλεφώνημα που δέχτηκε άλλαξε άρδην τους όρους στην εισήγησή της για το Κόσοβο.

«Ξαφνικά μετάνιωσε που ήταν πολύ σταθερή και δυνατή. Μετά θυμήθηκε ότι το ZSO (σ.σ. Ένωση Σερβικών Δήμων, με πλειοψηφικό σερβικό πληθυσμό στο Κοσσυφοπέδιο) δεν είναι σημαντικό. Και μετά θυμήθηκε ότι ούτε η απαλλοτρίωση ήταν σημαντική. Ξέρω πολύ καλά ποιος έδωσε την εντολή να εγκαταλείψετε τις αρχές σας και να συμπεριφέρεστε έτσι. Ντροπή σας», είπε ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς αναφερόμενος στην Ντόρα Μπακογιάννη.

«Όσον αφορά την Ντόρα Μπακογιάννη …. Θα το ξαναπώ Ντόρα : Ντροπή σας που είπατε ψέματα και για αυτό που κάνατε. Να ντρέπεστε, εγώ γνωρίζω καλά από ποιόν πήρατε εντολή να ατιμήσετε τις αρχές σας … να ντρέπεστε … μερικοί άνθρωποι είναι άβουλοι». 

Πιο συγκεκριμένα ο κύριος Βούτσιτς κατηγόρησε την πρώην υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας πως ως εισηγήτρια του Ευρωκοινοβουλίου για την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης άλλαξε τους όρους στην εισήγησή της έπειτα από ένα τηλεφώνημα και παραιτήθηκε από τον όρο η Πρίστινα να εφαρμόσει πρώτα την «Ένωση Σερβικών Δήμων» (ZSO). Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε: «Ξαφνικά μετάνιωσε, ενώ ήταν πολύ σταθερή και δυνατή. Θυμήθηκε ότι η ZSO δεν είναι σημαντικό. Και μετά θυμήθηκε ότι ούτε η απαλλοτρίωση είναι σημαντική. Ξέρω πολύ καλά ποιος έδωσε την εντολή να εγκαταλείψετε τις αρχές σας και να συμπεριφέρεστε έτσι. Ντροπή σας».



Αυτή η στάση της Ελλάδας εκφραζόμενη από την αδελφή του πρωθυπουργού της χώρας εκτός του ότι μας εκθέτει στη φίλη χώρα ανοίγει το δρόμο για τη μεγάλη Αλβανία ενισχύοντας τον άξονα Τιράνων - Πρίστινας, αλλά και αφήνει ανοιχτά πλέον ζητήματα ενδοτικότητα στο Κυπριακό αλλά και στο Αιγαίο.

Δεν απέχει από το να χαρακτηριστεί ως πράξη εθνικής μειοδοσίας, ειδικά αν συσχετιστεί και με τη γενικότερη εξωτερική πολιτική και συνδρομή της ελληνικής κυβέρνησης στο μέτωπο της Ουκρανίας.



Η ψηφοφορία στο Συμβούλιο της Ευρώπης

Η έκθεση της Ντόρας Μπακογιάννη για είσοδο του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης υπερψηφίστηκε από 31 μέλη, 4 ψήφισαν κατά (2 Σέρβοι , 1 Σερβοβόσνιος και 1 Μαυροβούνιος) και παρών ψήφισε ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Αλέξης Τσίπρας, στην τοποθέτησή του είχε καλωσορίσει την Έκθεση, την προοπτική ένταξης του Κοσόβου και το γεγονός ότι χάρη και στις προσπάθειές της κυρίας Μπακογιάννη, το Κόσοβο αναγνώρισε τη νόμιμη ιδιοκτησία του Μοναστηρίου Decani στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ωστόσο είχε τονίσει ότι αυτό δεν αρκεί ως μοναδική προϋπόθεση (όπως εισηγείται η Έκθεση) και απαιτούνται επιπλέον ενέργειες από την Πρίστινα ειδικά σε σχέση με την καθιέρωση της Ένωσης Σερβικών Δήμων και τον νόμο για την απαλλοτρίωση μειονοτικών ιδιοκτησιών, για την ένταξη του Κοσόβου στον οργανισμό.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μετά την παραίτηση όλων των Σέρβων από το κοινοβούλιο και τα θεσμικά όργανα του Κοσσυφοπεδίου, οι Σέρβοι αστυνομικοί παρέδωσαν τα όπλα και τις στολές τους τη Δευτέρα, ενώ ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς δήλωσε ότι ένα λουτρό αίματος αποτράπηκε το καλοκαίρι.

Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, οι Σέρβοι απομακρύνθηκαν από κάθε επίσημη δομή της χώρας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη σταδιακή εφαρμογή ενός κανόνα που θα προβλέπει ότι κάθε πολίτης με αυτοκίνητο θα πρέπει να επιδεικνύει πινακίδες που έχουν εκδοθεί από την Πρίστινα. Αυτό θα επηρεάσει περίπου 10.000 οχήματα που ανήκουν σε Σέρβους που αρνούνται να αντικαταστήσουν τις σερβικές πινακίδες τους από την εποχή του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.

Τη Δευτέρα, περίπου 300 αστυνομικοί παρέδωσαν σταδιακά κατά τη διάρκεια της ημέρας το κιτ τους, μαζί με 150 άλλους αξιωματούχους των αρχών επιβολής του νόμου.

«Ήταν μια πολύ δύσκολη νύχτα, για πρώτη φορά το λέω με αυτόν τον τρόπο, εκείνη τη νύχτα θα μπορούσε να υπάρξει πρωτοφανής αιματοχυσία, οι Αλβανοί σχεδίαζαν εισβολή στο βορρά και οι Σέρβοι δεν ήθελαν να υποχωρήσουν. Όλα ήταν έτοιμα γι’ αυτό, το παρακολούθησα από το κέντρο καταστάσεων», δήλωσε ο Βούτσιτς στα σερβικά μέσα ενημέρωσης. Τον Ιούνιο επρόκειτο να τεθεί σε ισχύ η πινακίδα και η Σερβία απείλησε με στρατιωτική δράση κατά του Κοσσυφοπεδίου.

Η Πρίστινα αποφάσισε να αναβάλει την απόφαση για την 1η Νοεμβρίου, και την ημερομηνία αυτή, αντί να υποβαθμιστεί, η απόφαση αυτή θα εφαρμοστεί σταδιακά από τον Νοέμβριο έως τον Απρίλιο.

Ο Βούτσιτς κατηγόρησε πολλές φορές την Πρίστινα ότι σχεδιάζει «εισβολή», αλλά δεν έχει ακόμη προσκομίσει αποδείξεις γι’ αυτό. Η Πρίστινα υποστηρίζει ότι πραγματοποίησε αστυνομικές επιχειρήσεις για την καταπολέμηση των κυκλωμάτων ναρκωτικών, κρυπτογράφησης και λαθρεμπορίου στα οποία εμπλέκονται Σέρβοι και Αλβανοί.

Εν τω μεταξύ, ο πρωθυπουργός Άλμπιν Κούρτι δήλωσε ότι βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τα διεθνή σώματα ασφαλείας για να εγγυηθεί τη σταθερότητα στο Κοσσυφοπέδιο.

«Η κατάσταση της ασφάλειας στη Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου κινδυνεύει από διάφορα εγκληματικά άτομα και ομάδες, και σε αυτό το ένα έτος και οκτώ μήνες, όσο είμαστε στην κυβέρνηση, έχουμε σημειώσει τη μεγαλύτερη πρόοδο στην καταπολέμηση του εγκλήματος και της διαφθοράς, ιδιαίτερα στην οικονομική πτυχή».

Καθώς οι δέκα βουλευτές του κοινοβουλίου από τη Σερβική Λίστα παραιτήθηκαν επίσημα από τις εντολές τους τη Δευτέρα, ο ηγέτης της Γκόραν Ράκιτιτς απηύθυνε αυστηρές δηλώσεις κατά του Κούρτι.

«Εάν οι ΗΠΑ και η ΕΕ δεν μπορούν να βάλουν τέλος στον Άλμπιν Κούρτι, τότε αυτό είναι είτε η ανικανότητά τους, είτε η σιωπηλή συναίνεσή τους».



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Οι ΗΠΑ τάχθηκαν υπέρ των θέσεων του Βελιγραδίου στο θέμα

«Οι ένοπλες δυνάμεις της Σερβίας έχουν τεθεί σε κατάσταση συναγερμού λόγω της κατάστασης στο στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια» όπως δήλωσε πριν λίγο ο υπουργός Άμυνας της Σερβίας Μίλος Βούτσεβιτς.

«Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως αρχιστράτηγος, διέταξε τον σερβικό στρατό να είναι σε ετοιμότητα, να βρίσκεται σε εγρήγορση», δήλωσε ο υπουργός στο σερβικό τηλεοπτικό κανάλι Happy TV.

Ο Βούτσεβιτς, σύμφωνα με όσα μεταδίδει το TASS, εξήγησε ότι η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια είναι τεταμένη και οι Κοσοβάροι άρχισαν να εφαρμόζουν την απόφαση για την απαγόρευση των σερβικών πινακίδων κυκλοφορίας.

Κανείς δεν θέλει να πολεμήσει, ξεκαθάρισε, αλλά «ο στρατός είναι έτοιμος να εκτελέσει οποιοδήποτε έργο». Για πρώτη φορά οι ΗΠΑ, διαβλέποντας το πώς μπορεί να εξελιχθεί η κατάσταση στήριξαν την θέση του Βελιγραδίου: Πρότειναν στην Πρίστινα να αναβάλει για 10 μήνες την εφαρμογή του μέτρου προκειμένου να λυθεί το ζήτημα στο πλαίσιο του διαλόγου που διεξάγεται υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

«Ανησυχούμε και εκφράζουμε την απογοήτευση μας διότι η κυβέρνηση του Κοσόβου απέρριψε το αίτημα των στενότερων συμμάχων της διεθνώς σχετικά με την αναβολή εφαρμογής του μέτρου για τις πινακίδες», δήλωσε χθες, Δευτέρα, το βράδυ ο εκπρόσωπος Τύπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Νέντ Πράις.
Από χθες, Δευτέρα, τα μεσάνυχτα άρχισε να εφαρμόζεται στο Κόσοβο η απόφαση της κυβέρνησης για την υποχρεωτική αντικατάσταση των σερβικών πινακίδων κυκλοφορίας.

Το μέτρο αφορά περίπου 6.000 οχήματα τα οποία κυκλοφορούν κυρίως στο βόρειο Κόσοβο, όπου ο σερβικός πληθυσμός αποτελεί πλειοψηφία.

Τα οχήματα αυτά έχουν πινακίδες που εκδόθηκαν στην κεντρική Σερβία και δεν φέρουν το κρατικό διακριτικό RKS (Republic of Kosova).

Οι εκπρόσωποι των Σέρβων στο Κόσοβο διεμήνυσαν ότι δεν θα εφαρμόσουν την απόφαση αυτή και προειδοποίησαν ότι θα αποκλείσουν με οδοφράγματα οδικές αρτηρίες στο βόρειο Κόσοβο, εάν η αστυνομία προβεί σε κατασχέσεις οχημάτων. Στο Κόσοβο σήμερα υπάρχει ένταση, ωστόσο επικρατεί ηρεμία μιας και για την ώρα γίνονται μόνο συστάσεις.

Η Πρίστινα, προκειμένου να μην υπάρξουν οργανωμένες αντιδράσεις και επεισόδια, όπως συνέβη στο άμεσο παρελθόν, αποφάσισε να εφαρμόσει το μέτρο σταδιακά, σε τέσσερεις φάσεις. Σε πρώτη φάση, από σήμερα και μέχρι τις 21 Νοεμβρίου, θα γίνονται γραπτώς προειδοποιήσεις στους κατόχους των οχημάτων που φέρουν σερβικές πινακίδες.

Στην συνέχεια και μέχρι τις 21 Ιανουαρίου θα επιβάλλεται πρόστιμο 150 ευρώ σε όσους δεν έχουν συμμορφωθεί.

Κατά την τρίτη φάση, που θα διαρκέσει μέχρι τις 21 Απριλίου, οι σερβικές πινακίδες θα αντικαθίστανται με δοκιμαστικές πινακίδες που θα εκδίδει η αστυνομία του Κοσόβου. Μετά την 21η Απριλίου ξεκινά η τέταρτη φάση, όπου θα κατάσχονται τα οχήματα που φέρουν σερβικές πινακίδες κυκλοφορίας.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Οι αρχές της Πρίστινα σχεδιάζουν επίθεση στο βόρειο τμήμα του Κοσσυφοπεδίου, όπου κατοικούν κυρίως Σέρβοι, υποστήριξε την Τετάρτη ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς, χωρίς να δώσει αποδείξεις.

Ο πρόεδρος της Σερβίας εξέφρασε τις ανησυχίες του σε συνάντηση με τον Μίροσλαβ Λάιτσακ, τον απεσταλμένο της ΕΕ για τον διάλογο Πρίστινα-Βελιγράδι, την Τετάρτη.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η προθεσμία για την αντικατάσταση των σερβικών πινακίδων των αυτοκινήτων στις 30 Σεπτεμβρίου που έθεσε η κυβέρνηση συνέπεσε με την ημερομηνία για την έναρξη της «επίθεσης».

Το θέμα των πινακίδων κλιμακώθηκε το περασμένο φθινόπωρο, όταν το Κοσσυφοπέδιο άρχισε να απαιτεί από τα σερβικά οχήματα να αλλάζουν προσωρινά τις πινακίδες τους με πινακίδες του Κοσσυφοπεδίου, όταν βρίσκονται στη χώρα, όπως απαιτείται από τα οχήματα του Κοσσυφοπεδίου στη Σερβία.

Ως απάντηση, το Βελιγράδι έστειλε τον στρατό στα σύνορα, συμπεριλαμβανομένων ελικοπτέρων, στρατευμάτων και στρατιωτικών αεροσκαφών και απαίτησε από το Κόσοβο να αποσύρει τη δική του αστυνομία από τη δική του πλευρά των συνόρων.

Η Σερβία οργάνωσε επίσης διαμαρτυρίες και οδοφράγματα, και ενώ το Κοσσυφοπέδιο επανέλαβε την προθυμία του να άρει τις απαιτήσεις αν η Σερβία έκανε το ίδιο, με την τελευταία να αρνείται. Στη συνέχεια επιτεύχθηκε μια συμφωνία σύμφωνα με την οποία και οι δύο χώρες θα κάλυπταν τις σημαίες τους στις πινακίδες κυκλοφορίας τους με αυτοκόλλητα όταν θα βρίσκονταν στη χώρα της άλλης.

Εν τω μεταξύ, θα πρέπει να βρεθεί μόνιμη λύση έως τις 30 Ιουνίου 2022. Οι διαπραγματεύσεις έπεσαν στο κενό και το καθεστώς των αυτοκόλλητων θα παραμείνει σε ισχύ για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ενώ ο διάλογος θα συνεχιστεί.

Η Σερβία είναι πάντα έτοιμη για διάλογο, δήλωσε ο πρόεδρος, προσθέτοντας ότι «κάποιοι δεν είναι ποτέ έτοιμοι και έχουν την υποστήριξη των δυτικών δυνάμεων».

«Είχαν την πλήρη υποστήριξη της Μεγάλης Βρετανίας, της Γερμανίας και των άλλων χωρών του Κουίντ», πρόσθεσε.

Το θέμα είναι, ωστόσο, ότι η Σερβία έχει επανειλημμένα αποτύχει να εφαρμόσει τις συμφωνίες, συμπεριλαμβανομένης της αρχικής συμφωνίας για τις πινακίδες κυκλοφορίας του 2011.

Ο Βούτσιτς επανέλαβε συχνά τους ισχυρισμούς για «επιθέσεις» από τις αρχές του Κοσσυφοπεδίου. Για παράδειγμα, όταν πρόκειται για την εξάρθρωση ομάδων οργανωμένου εγκλήματος ή την αντιμετώπιση της δωροδοκίας στα συνοριακά σημεία ελέγχου, ο πρόεδρος έχει πει ότι πρόκειται για πράξεις εχθρικές κατά των Σέρβων.

Όσον αφορά το θέμα μιας σειράς επιθέσεων κατά της κρατικής αστυνομίας στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο με σερβική πλειοψηφία, συμπεριλαμβανομένων χειροβομβίδων, πολυβόλων και κοκτέιλ μολότοφ, το Βελιγράδι παρέμεινε σιωπηλό.

Εν τω μεταξύ, τίποτα νέο δεν προέκυψε από την επίσκεψη του Λάιτσακ στην Πρίστινα την Τρίτη, όπου συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Άλμπιν Κούρτι.

Ο διάλογος μεταξύ των δύο χωρών έχει σταματήσει από τον Ιούλιο του 2021. Ενώ οι επικεφαλής διαπραγματευτές έχουν συναντηθεί αρκετές φορές, δεν έχουν ακόμη καταλήξει σε θέματα της ημερήσιας διάταξης για μια επίσημη συνάντηση μεταξύ των ηγετών του Κοσσυφοπεδίου και της Σερβίας. Επιπλέον, το βασικό ζήτημα – αυτό της ανεξαρτησίας και της αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου – δεν έχει τεθεί ποτέ στο τραπέζι.


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Alexandre Lemoine/observateur_continental , 17.05.2022
Μετάφραση: Μ.Στυλιανού

Το Συμβούλιο της Ευρώπης αποφάσισε να μην ενσωματώσει τη Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου, που δεν αναγνωρίζεται καν από όλες τις χώρες της ΕΕ.

Ο Πρεσβευτής της Γαλλίας στη Σερβία Πιέρ Κοσάρντ δήλωσε στη Nova στις 13 Μαΐου ότι η χώρα του δεν πρόκειται να στηρίξει τις μονομερείς κινήσεις του Κοσσυφοπεδίου χωρίς την έγκριση της Σερβίας για ένταξη σε αυτή τη διεθνή Ευρωπαϊκή δομή. Εκτός από τη Γαλλία, παρόμοια θέση υιοθετούν η Ισπανία, η Ελλάδα, η Κύπρος, η Μολδαβία, η Σλοβακία, η Ρουμανία, η Γεωργία και, φυσικά, η Σερβία.

Ας θυμηθούμε τα γεγονότα. Στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας, στο πλαίσιο γενικής κλιμάκωσης στην Ευρώπη που συνδέεται με τη σύγκρουση στην Ουκρανία, το Κοσσυφοπέδιο υπέβαλε αίτημα ένταξης στο Συμβούλιο της Ευρώπης, κάτι που αποτελεί παράβαση των συμφωνιών Βρυξελλών και Ουάσινγκτον. Με αυτή την ενέργεια, η Πρίστινα διέκοψε τις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται για αρκετά χρόνια με το Βελιγράδι έτοιμο να συμβιβαστεί: Η Σερβία ήταν έτοιμη να εξετάσει τις διαφορετικές επιλογές για διευθέτηση της σύγκρουσης μέχρι την οριοθέτηση των εδαφών με μια πραγματική ανταλλαγή του βόρειου Κοσσυφοπεδίου για δύο κοινότητες στη νότια Σερβία όπου ζει η απόλυτη πλειοψηφία των Αλβανών.

Η τελευταία φορά που η αυτοαποκαλούμενη δημοκρατία προσπάθησε να επιβληθεί στη διεθνή σκηνή το 2019, όταν το Κοσσυφοπέδιο επιδίωξε να ενσωματώσει την Ιντερπόλ και την Unesco, αλλά ήταν φιάσκο και στις δύο περιπτώσεις. Η εκστρατεία που ξεκίνησε το Βελιγράδι για την ακύρωση της αναγνώρισης αυτής της πρώην νότιας επαρχίας απέδωσε καρπούς: Περισσότερα από 10 αφρικανικά κράτη έχουν αντιστρέψει την απόφασή τους. Και μετά από μια συνάντηση στην Ουάσιγκτον με τον Ντόναλντ Τραμπ και την υπόσχεση να αναγνωριστεί η Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, το Κοσσυφοπέδιο έχασε σοβαρά τις θέσεις του στον ισλαμικό κόσμο, ο οποίος σχεδόν χρησίμευσε ως πρόσχημα για τη μη αναγνώρισή του από τον Αραβικό Σύνδεσμο.

Η Συμφωνία των Βρυξελλών του 2012 ήταν μια «συμφωνία κυρίων» (που παραβιάζεται τακτικά) ως εξής: η Σερβία δεν ξεκινά τη διαδικασία απόσυρσης της αναγνώρισης και σε αντάλλαγμα το Κοσσυφοπέδιο δεν επιδιώκει να ενσωματώσει διαφορετικούς διεθνείς οργανισμούς. Αυτή η συμφωνία λειτουργούσε με σοβαρές δυσλειτουργίες.

Μετά από έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας της Σερβίας στις 13 Μαΐου, ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας Νικόλα Σελάκοβιτς τοποθέτησε άλλες τέσσερις ανακλήσεις αναγνώρισης στο τραπέζι του προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς. Δεν διευκρίνισε ποιες χώρες ήταν παραπέμποντας το ερώτημα στον αρχηγό του σερβικού κράτους. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την Αίγυπτο, όταν ήδη δεκαπέντε χώρες βρίσκονται ήδη στον κατάλογο ανακλήσεων.

Αυτό σημαίνει μόνο ένα πράγμα: από τις 13 Μαΐου 2022, το Κοσσυφοπέδιο δεν αναγνωρίζεται πλέον από την πλειονότητα των χωρών μελών του ΟΗΕ. Πριν από αυτό, υπήρχαν 98 χώρες που αναγνώρισαν το Κοσσυφοπέδιο έναντι 95. Επί του παρόντος, υπάρχουν 94 και 99 χώρες αντίστοιχα.

Το ενδεχόμενο ένταξης του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης αναφέρθηκε στα τέλη Απριλίου από τον γερμανικό Τύπο. Συγκεκριμένα, η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung στο άρθρο της με τίτλο «Η Ρωσία βγαίνει, το Κοσσυφοπέδιο εισέρχεται» προτρέπει ευθέως: «Αυτή είναι η καλύτερη στιγμή για την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης» δεδομένης της απουσίας της Ρωσίας, η οποία αναγκαστικά θα την εναντιωνόταν. Δεδομένου ότι η Ρωσία δεν είναι εκεί, τα εμπόδια αίρονται. (Η συμμετοχή της Ρωσίας στο Συμβούλιο της ΕΕ αναστέλλεται τον Μάρτιο).

Ποιο θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα μιας τόσο βιαστικής και απερίσκεπτης απόφασης; Πάνω απ' όλα, η ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης θα σημάνει το τέλος των ψευδαισθήσεων σχετικά με τις Ευρωπαϊκές προοπτικές του Βελιγραδίου. Σε μια κατάσταση όπου ακόμη και η αυτονομία του Κοσσόβου που δεν αναγνωρίζεται από την ΕΕ γίνεται πλήρες μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης και οι Ευρωπαίοι μιλούν σοβαρά για τις προοπτικές ενσωμάτωσης της Ουκρανίας, καθίσταται σαφές ότι όλες οι άλλες υποψήφιες χώρες των Βαλκανίων έχουν ξεχαστεί. Η Σερβία, η Βόρεια Μακεδονία, η Αλβανία, το Μαυροβούνιο και η Βοσνία και Ερζεγοβίνη, έχοντας κοινά σύνορα με την ΕΕ, οι οποίες έχουν δημιουργήσει το δικό τους «μίνι Σένγκεν» (εκτός από τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη) σε αντίθεση με το Κοσσυφοπέδιο, έχουν παραμείνει αποκομμένες από την Ευρώπη.

Η έλλειψη προοπτικών για ένταξη στην ΕΕ στο πλαίσιο μιας οικονομίας με ενεργή ανάπτυξη στην περιοχή αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα δύο μέτρων και δύο σταθμών για τη Σερβία. Σύμφωνα με ανεπίσημα δημοσιεύματα, η συζήτηση για τις ευρωπαϊκές προοπτικές είναι πλέον δυνατή μόνο μετά την ένταξη στις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, κάτι που δεν θα κάνουν ο Σέρβος ηγέτης Αλεξάνταρ Βούτσιτς και ο Βόσνιος ομόλογός του Μίλοραντ Ντόντικ.

Αν και η «δοκιμαστική βολή» για το θέμα του Κοσσυφοπεδίου εντός του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν είναι παρά ένα νέο μήνυμα που έστειλε ο «μεγάλος αδελφός» στον Αλεξάνταρ Βούτσιτς πολύ σίγουρος για τον εαυτό του. Εν τω μεταξύ, στην ίδια τη Σερβία, για πρώτη φορά στην ιστορία, η πλειονότητα του πληθυσμού (56%) αντιτίθεται στην ένταξη στην ΕΕ.

Τουλάχιστον πέντε χώρες μέλη της ΕΕ δεν αναγνωρίζουν το Κοσσυφοπέδιο λόγω της παρουσίας στο έδαφός τους δυνητικά αποσχιστικών περιοχών: Ισπανία (Καταλονία), Ρουμανία (Τρανσυλβανία), Σλοβακία (νότια Σλοβακία), Ελλάδα και Κύπρος (Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου). Πώς θα αναγνωρίσουν οι Έλληνες ή οι Ισπανοί το Κοσσυφοπέδιο; Το Βερολίνο με τη νέα καγκελάριο του επιδιώκει να καταπνίξει τη γνώμη τους, προδίδοντας την ισάξια θέση του ως «παρατηρητή των Βαλκανίων» υπό την Άνγκελα Μέρκελ, καθώς και το Λονδίνο, το οποίο έχει σαφώς αποφασίσει να αναζωπυρώσει τις συγκρούσεις που υποκαίουν στα Βαλκάνια. Τώρα όλα εξαρτώνται από τη σερβική υπομονή και την εθνική βούληση να πάει ενάντια στον άνεμο.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η Αθήνα δεν θα αλλάξει τη θέση της για το Κοσσυφοπέδιο, αλλά επειδή θέλει να δει εξομάλυνση των σχέσεων με την Πρίστινα, υποστηρίζει τη συνέχιση του διαλόγου Βελιγραδίου-Πρίστινας, είπε ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στον Σέρβο πρόεδρο Αλεξάνταρ Βούτσιτς κατά την επίσκεψή του στο Βελιγράδι.

«Δεν έχουμε δει καμία πρόοδο τους τελευταίους μήνες και γνωρίζω ότι ο Αλέξανδρος έχει δεσμευτεί να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις, προκειμένου να λυθεί αυτό το πρόβλημα με δίκαιο τρόπο», είπε ο Μητσοτάκης.

Τον τελευταίο χρόνο, υπήρχαν φήμες ότι η Ελλάδα σχεδιάζει την αναγνώριση του Κοσόβου.

Πέντε χώρες της ΕΕ – Ελλάδα, Σλοβακία, Ισπανία, Ρουμανία και Κύπρος – δεν αναγνωρίζουν επί του παρόντος την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου που ανακηρύχθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2008.

Όλες εκτός από την Κύπρο είναι επίσης μέλη του ΝΑΤΟ.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν απηύθυνε επιστολή στον Σέρβο πρόεδρο Αλεξάνταρ Βούτσιτς σχετικά με την αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου.

Από την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, η επέτειος της οποίας είναι στις 17 Φεβρουαρίου, η Σερβία αρνήθηκε να την αναγνωρίσει και εξακολουθεί να θεωρεί το Κοσσυφοπέδιο επαρχία.

Στην επιστολή του, ο Μπλίνκεν ήταν ξεκάθαρος ότι η αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της πορείας ένταξης της Σερβίας στην ΕΕ.

«Είμαστε στην ευχάριστη θέση να τιμήσουμε τη μνήμη των 140 χρόνων διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σερβίας. Τα δύο έθνη μας έχουν μια κοινή ιστορία γεμάτη φιλία και βαθείς πολιτιστικούς δεσμούς. Ανυπομονούμε να οικοδομήσουμε μια ακόμη ισχυρότερη συνεργασία τα επόμενα 140 χρόνια», έγραψε ο Μπλίνκεν.

Τα ΜΜΕ αναφέρουν ότι η επιστολή ενθάρρυνε επίσης τη Σερβία να καταλήξει σε συμφωνία για τη σταθερότητα στην περιοχή.

«Δεσμευόμαστε να υποστηρίξουμε τον στόχο της Σερβίας για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και ενθαρρύνουμε τη συνολική εξομάλυνση των σχέσεων με επίκεντρο την αμοιβαία αναγνώριση με το Κοσσυφοπέδιο, η οποία θα ενισχύσει μεγαλύτερη ασφάλεια και σταθερότητα στην περιοχή», σημείωσε.

Αυτή η επιστολή έρχεται μόλις μήνες αφότου ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ζήτησε από τον Βούτσιτς να αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο. Ο Βούτσιτς επανέλαβε πρόσφατα ότι η αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου δεν θα γίνει ποτέ.


(Alice Taylor | Exit.al)
πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Πως η αναγνώριση του Κοσόβου ανοίγει τον δρόμο για ένα ιστορικό πλήγμα στα πιο ζωτικά εθνικά συμφέροντα Ελλάδας και Κύπρου.


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
5 Ιουλίου 2021

Η ελληνική κυβέρνηση μοιάζει έτοιμη να αναγνωρίσει την απόσχιση του Κοσόβου (μαζί με τη σερβική επαρχία της Μιτρόβιτσα) από τη Σερβία, όπως της ζητάνε Ηνωμένες Πολιτείες, Ισραήλ και Αλβανοκοσοβάροι, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο να αναγνωρίσει σε αντίποινα η Σερβία το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος, να διαταραχθούν βαθιά οι σχέσεις της Αθήνας με το Βελιγράδι, με τη Μόσχα και με τη Λευκωσία και να δημιουργηθεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο για τη Θράκη.

Ο Νίκος Δένδιας ελπίζει μάλιστα ότι, προσφέροντας το Κόσοβο σε ΗΠΑ και Ισραήλ θα διασωθεί ο ίδιος, ενώ το ακριβώς αντίθετο θα συμβεί. Mόλις “εκτελέσει” την “αποστολή” θα τον ευχαριστήσουν για τις υπηρεσίες του. (Μήπως το αυτό δεν συνέβη και με τον κ. Κοτζιά μόλις “έκλεισε” το Μακεδονικό;).

Εξηγήσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας γιατί, τυχόν αναγνώριση του Κοσόβου σημαίνει ένα πολύ μεγάλο, ιστορικό πλήγμα στα πιο ζωτικά εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα όλων των βαλκανικών λαών.

Δεν μιλάμε για τυχαίες σχέσεις, αλλά για αυτές που συνδέουν σε βάθος αιώνων τα ίδια τα εθνικά σχέδια διαφορετικών εθνών, εν προκειμένω Ελλήνων και Σέρβων, και προσδιορίζονται από την ίδια τη φύση αυτών των “σχεδίων”, που είναι εκ γενετής εχθρικά και προς τον ανατολικό δεσποτισμό και προς τον σταυροφορικό ιμπεριαλισμό. Για αυτό Ελλάδα και Σερβία βρέθηκαν στο ίδιο μετερίζι και στους Βαλκανικούς και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και για αυτό υπήρξαν, με διαφορετικό τρόπο κάθε μία, στόχοι της “νέας παγκόσμιας τάξης” που ανεδύθη από τα ερείπια της ΕΣΣΔ και του “διπολικού κόσμου”.

Και δεν μιλάμε μόνο για τις ελληνοσερβικές σχέσεις. Η αναγνώριση της μη μεταβολής των συνόρων είναι ταμπού για την Ελληνική και Κυπριακή Δημοκρατία μετά ιδίως το 1974 και ορθώς είναι ταμπού. Αν σπρώξουμε τη Σερβία, αύριο, γιατί όχι, και τη Ρωσία σε αναγνώριση των κατεχομένων κυπριακών εδαφών αντιλαμβάνεται κανείς στο Υπουργείο Εξωτερικών τι θα σημαίνουν όλα αυτά; Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να έχει ως μοναδικό της κίνητρο την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων και ότι αδιαφορεί πλήρως για τις συνέπειες της πολιτικής της στη χώρα.


Η Πρεσβεία βαρέθηκε να περιμένει τον Δένδια

Φαίνεται ότι οι Αμερικανοί έχουν κουραστεί πια. Έχουν φτάσει στα όριά τους με τους “ζητιάνους”, όπως μας αποκαλούν πλέον επισήμως. Θέλουν να τελειώνουμε, να αναγνωρίσουμε χωρίς χρονοτριβή την ανεξαρτησία του Κοσόβου, αγαπημένου παιδιού των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Τουρκίας, καθώς και διεθνούς σημασίας κέντρου εγκληματικών δραστηριοτήτων. Το ίδιο, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, επιθυμεί και το Ισραήλ.

Και ο πρωθυπουργός βιάζεται να προχωρήσει ο κ. Δένδιας την αναγνώριση. Ο ίδιος βέβαια ο υπουργός Εξωτερικών μοιάζει να το έχει αποφασίσει, θέλει όμως να αποφύγει μεγάλες ζημιές, ώστε η αναγνώριση να τον βοηθήσει να παραμείνει στη θέση του και όχι να επιταχύνει την αποχώρησή του. Όπως προείπαμε όμως, το αντίθετο θα συμβεί. Αν προχωρήσει την αναγνώριση, δεν θα τον χρειάζονται περισσότερο.

Από το περιβάλλον του κ. Δένδια και διάφορους κύκλους, διαδίδεται ότι θέλει να τον “φάει” η Μέρκελ. Όμως η Μέρκελ ούτε τον δικό της υπουργό Εξωτερικών δεν μπορεί να διορίσει, όχι να “φάει” τον Δένδια. Στην τελευταία σύνοδο της Ε.Ε. η Γερμανίδα καγκελάριος είδε ακόμα και τη μικροσκοπική Λιθουανία να της βγάζει γλώσσα. Η εξουσία της περιορίζεται στα οικονομικά θέματα. Τα μεγάλα γεωπολιτικά και αμυντικά της Ε.Ε. και της Ελλάδος τα έχουν αναλάβει κατ’ αποκλειστικότητα οι ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Αν ο Δένδιας κινδυνεύει τώρα να φαγωθεί δεν φταίει ασφαλώς η Μέρκελ, αλλά μάλλον το ότι έχασε ο Νετανιάχου, πιθανώς και ο Ρότσιλντ, στις τελευταίες αμερικανικές εκλογές. Όπως σημειώσαμε ήδη, η κυβερνητική αλλαγή στον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ οδήγησε τάχιστα και αυτομάτως σε πλήρη αλλαγή πολιτικής στα ελληνοτουρκικά.

Χωρίς μάλιστα ουδείς σχεδόν από το πολιτικό σύστημα ή τον τύπο να διερωτηθεί πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, τη μια μέρα να είμαστε έτοιμοι να πάμε ακόμα και σε πόλεμο για τον EastMed και την επομένη να θέλουμε Χάγη και ήρεμα ύδατα, τη μια να έχουμε “εθναμύντορα” υπουργό Εξωτερικών και την άλλη να μας γίνεται “ειρηνιστής οικολόγος” και όλα αυτά άνευ οιωνδήποτε εξηγήσεων, χωρίς κανένας σχεδόν από τον πολιτικό κόσμο ή τον τύπο να του ζητάει κάποιες εξηγήσεις. Τι να πούμε τώρα εμείς; Ότι η χώρα (στο μέτρο που υπάρχει ακόμα) φαίνεται πιο εξαρτημένη ακόμα κι από όσο ήταν την περίοδο της αμερικανοκίνητης στρατιωτικής δικτατορίας του 1967-74;


Οι “δοκιμαστικές βολές” του υπουργού Εξωτερικών

Τώρα, ο κ. Διένδιας έχει αρχίσει τις δοκιμαστικές βολές να διαπιστώσει πώς αντιδρά η κοινή γνώμη στην αναγνώριση και να προετοιμάσει το έδαφος, μπας και την κάνει κατακαλόκαιρο και δεν την προσέξουν πολλοί, εν μέσω μπάνιων του λαού και κορονοϊού.

Την περασμένη εβδομάδα, από το υπουργείο Εξωτερικών διέρρευσε προς την “Καθημερινή” ένα πρώτο επιχείρημα υπέρ της αναγνώρισης του Κοσόβου. Η Σερβία, λένε, δεν κάνει ότι πρέπει για να ανακόψει την τουρκική επιρροή στα Βαλκάνια, άρα θα αναγνωρίσουμε το Κόσοβο ενισχύοντας τον στρατηγικό σύμμαχο της Τουρκίας που είναι οι Αλβανοί…

Ίσως, η ελληνική διπλωματία και οι πολιτικοί της προϊστάμενοι, εκτελώντας επί πολλά χρόνια πράγματα που σκέπτονται άλλοι, απώλεσαν σταδιακά τη δυνατότητα να τα υπερασπίζονται πολιτικά. Ίσως να αποβλέπουν στην εξοικείωση του κοινού με την ανοησία. Ίσως κάνει πολύ ζέστη. Εν πάσει περιπτώσει αυτό βρήκαν να πουν για να εξηγήσουν ότι σκέπτονται την αναγνώριση του Κοσόβου.

Η “Καθημερινή” δεν μοιάζει σίγουρη για το πώς θα το πάρουν οι αναγνώστες της και έτσι παρουσιάζει ουδέτερα τον πραγματικό λόγο για τον οποίο σκέφτονται στην κυβέρνηση την αναγνώριση: “Είναι απολύτως σαφές ότι πιθανή αναγνώριση του Κοσόβου από την Ελλάδα αποτελεί και εναρμόνιση με πάγιες αμερικανικές απόψεις για τα Βαλκάνια, οι οποίες έχουν στόχο και την ανακοπή της ρωσικής επιρροής”. Ωραιότατα. Να μην καταστραφούν μόνο οι ελληνοσερβικές σχέσεις, να φάνε και άλλο ένα χτύπημα οι ελληνορωσικές, να πληγούν και οι ελλαδοκυπριακές. Με έναν σμπάρο τρία τριγόνια, να δούμε πόσο ακόμα μπορεί να επιβιώσει η χώρα όσων την κυβερνούν. Γιατί έτσι που πάει πεθαίνει, μένει ένας βράχος στη νοτιοανατολική Ευρώπη, με όλο και λιγότερους Έλληνες, βάση για τους πολέμους των Σταυροφόρων κατά των Ρώσων και κατά του Ισλάμ. Ωραίο τέλος για την Ελλάδα, συνοδευόμενο βέβαια από πολύ εθνικόφρονα “παπαρολογία”, στο DNA της ελληνικής δεξιάς και ακροδεξιάς. όπως και “πολυεθνική”, “ευρωπαϊστική” αρλουμπολογία, αμφότερες συγκλίνουσες εν τέλει όχι στο άστρο της Βηθλεέμ, ούτε καν των Βρυξελλών εν τέλει, αλλά μάλλον της Ουάσιγκτον και της Ιερουσαλήμ τουλάχιστον για τα γεωπολιτικά.

Ο κ. Δένδιας, υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας και νομικός είπε και κάτι άλλο για το Κόσοβο, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει προκαταβολικά το έγκλημα, όχι κατά των Σέρβων, αλλά κατά των Ελλήνων που η κυβέρνηση και ο ίδιος προσωπικά ετοιμάζονται να διαπράξουν:

“Ως προς τη νομιμότητα μιας ενδεχόμενης αναγνώρισης, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης γνωμοδότησε, το 2010, ότι η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου δεν παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο, καθώς δεν ήταν προϊόν παράνομης χρήσης βίας που καταδικάστηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας, όπως ακριβώς ήταν η ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983. Με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και της Γιουγκοσλαβίας δημιουργήθηκαν αρκετά νέα κράτη. Κανένα από αυτά, όμως, δεν ήταν το αποτέλεσμα εξωτερικής εισβολής”.

Ο Υπουργός Εξωτερικών και οι σύμβουλοί του δεν γνωρίζουν ότι η Ατλαντική Συμμαχία βομβάρδισε ανηλεώς τη Σερβία το 1999, κατά παράβαση των πιο θεμελιωδών διατάξεων του Καταστατικού Χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, προκειμένου να αποσπάσει το Κόσοβο από τη σερβική κυριαρχία; Και δεν γνωρίζουν ότι “η Ελλάς είναι πολύ μικρή χώρα για να κάνει τόσο μεγάλες ατιμίες”, όπως είχε πει κάποτε στη Βουλή, ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού;

Υ.Γ.: Υπάρχει αντιπολίτευση; Ή την ελέγχουν οι ίδιες δυνάμεις που ελέγχουν την κυβέρνηση; Τύπος πάντως δεν φαίνεται να υπάρχει εδώ και πολύ καιρό.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Zero Hedge. 30/6/2020
Authored by Jim Bovard via The Libertarian Institute,
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Στον αγαπημένο του Μπιλ Κλίντον μαχητή της ελευθερίας μόλις απαγγέλθηκε κατηγορία για μαζικές δολοφονίες, βασανιστήρια, απαγωγές και άλλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Το 1999, η κυβέρνηση Κλίντον εξαπέλυσε μιαν εκστρατεία 78ήμερων βομβαρδισμών που σκότωσαν 1500 αμάχους στην Σερβία και στο Κόσσοβο, σε αυτό που τα αμερικανικά ΜΜΕ παρουσίαζαν υπερήφανα σαν μιαν σταυροφορία εναντίον της εθνικής καταπίεσης. Αυτός ο πόλεμος, όπως όλες οι προφάσεις της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, ήταν μια απάτη.

Ο πρόεδρος του Κοσσόβου Χασίμ Θάτσι και άλλα εννέα άτομα, κατηγορείται από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για ενοχή σε «εγκλήματα πολέμου, που περιλαμβάνουν δολοφονίες, απαγωγή και εξαφάνιση προσώπων, διωγμούς και βασανιστήρια.» Ο Θάτσι και οι άλλοι εννέα έχουν κατηγορηθεί ως «εγκληματικά υπεύθυνοι για σχεδόν 100 δολοφονίες» και στον κατηγορητήριο διευκρινίζεται ότι ενέχονται για «εκατοντάδες γνωστά θύματα κοσοβάρικης, αλβανικής, σερβικής, ρομά και άλλων εθνοτήτων όπως και πολιτικών αντιπάλων.

Η άθλια σταδιοδρομία του Χασίμ Θάτσι εξεικονίζει πως η αντιτρομοκρατία χρησιμεύει σαν σημαία ευκαιρίας για τους σχεδιαστές πολιτικής της Ουάσιγκτον. Πριν να γίνει πρόεδρος του Κοσσόβου, ο Χασίμ Θάτσι ήταν ο επικεφαλής του Ου Τσε Κα (Στρατού Απελευθέρωσης του Κοσσόβου), που το 1998 το Στέητ Ντιπάρτμεντ είχε καταδικάσει ως τρομοκρατική οργάνωση.

Το Ου Τσε Κα επιδιδόταν σε χονδρικό εμπόριο ναρκωτικών και είχε στενές σχέσεις με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Αλλά ένα χρόνο αργότερα, το 1999, η κυβέρνηση Κλίντον προβίβασε το Ου Τσε Κα σε «μαχητές της ελευθερίας», παρά το εγκληματικό παρελθόν του και του χορήγησε άφθονη βοήθεια.

Αλλά ο εξοπλισμός του Ου Τσε Κα και ο βομβαρδισμός της Σερβίας βοήθησε τον Κλίντον να μεταστρέψει την προσοχή του κοινού από το προσωπικό του Σκάνδαλο Λεβίνσκυ και την διαδικασία της καθαίρεσής του και να τον προβάλει ως σταυροφόρο εναντίον της αδικίας. Σε αυτό βοηθήθηκε από πολλά αδιάντροπα μέλη του κογκρέσου, έτοιμα να εξαγιάσουν τις αμερικανικές σφαγές. Ο γερουσιαστής Τζο Λίμπερμαν κραύγασε ότι ΗΠΑ και Ου Τσε Κα «υπερασπίζονται τις ίδιες αξίες και αρχές. Πολεμώντας με το Ου Τσε Κα πολεμάμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις αμερικανικές αξίες.» Και αφού οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Κλίντον εξίσωναν τον Σέρβο πρόεδρο Μιλόσεβιτς με τον Χίτλερ, κάθε έντιμος άνθρωπος είχε χρέος να χειροκροτεί τους βομβαρδισμούς της Σερβίας.

Σέρβοι και Αλβανοί διέπραξαν ωμότητες στις σκληρές συγκρούσεις στο Κόσσοβο. Αλλά για να εξαγιάσει την εκστρατεία βομβαρδισμών, η κυβέρνηση Κλίντον ύψωσε το μαγικό ραβδί και έκανε να εξαφανιστούν οι αγριότητες του Ου Τσε Κα. Ο Βρετανός καθηγητής Φίλιπ Χάμοντ σημείωσε ότι ο βομβαρδισμός των 78 ημερών δεν ήταν μια καθαρά στρατιωτική επιχείρηση: Το ΝΑΤΟ κατέστρεψε επίσης στόχους «διπλής χρήσης», όπως εργοστάσια, γέφυρες, και ακόμη το κεντρικό κτίριο της τηλεόρασης στο Βελιγράδι (σημ. μετφ: και την κινεζική πρεσβεία), για να τρομοκρατήσει τον λαό σε συνθηκολόγηση.

Το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε με διασπειρόμενες βόμβες (cluster bombs) λαϊκές αγορές, νοσοκομεία και άλλα κέντρα συρροής αμάχων. Οι βόμβες αυτές είναι σχεδιασμένες να διασπώντα σε βομβίδια που εκτινάσσονται και διασπείρονται σε εχθρικούς στρατιωτικούς σχηματισμούς. Το ΝΑΤΟ έριξε περισσότερες από 1300 τέτοιες βόμβες, που περιείχαν 208 ξεχωριστά βομβίδια, στην Σερβία και στο Κόσσοβο. Ειδικοί πυροτεχνουργοί υπολόγισαν ότι περισσότερα από 10.000 τέτοια βομβίδια που διασπάρθηκαν στην σερβική ύπαιθρο εξακολούθησαν να ακρωτηριάζουν παιδιά επί πολύ καιρό μετά το τέλος της επιχείρησης.

Στις τελευταίες ημέρες της εκστρατείας βομβαρδισμών η Ουάσιγκτον Ποστ έγραψε ότι «ορισμένοι συνεργάτες και φίλοι του προέδρου περιγράφουν το γεγονός με Τσωρτσίλιους τόνους, ως την ευγενέστερη ώρα της προεδρίας του Κλίντον.»

Λίγο μετά το τέλος της βομβαρδιστικής εκστρατείας του 1999, ο Μπιλ Κλίντον διακήρυξε αυτό που οι συνεργάτες του αποκάλεσαν το Δόγμα Κλίντον: «Εντός ή εκτός των συνόρων μιας χώρας, εάν η διεθνής κοινότητα έχει την ισχύ να επέμβει, οφείλουμε να σταματήσουμε την γενοκτονία και την εθνοκάθαρση.» Στην πραγματικότητα το Δόγμα Κλίντον καθιέρωνε ότι Αμερικανοί πρόεδροι δικαιούνται να αρχίσουν να βομβαρδίζουν ξένες χώρες, επικαλούμενοι οποιοδήποτε θρασύτατο ψεύδος που τα αμερικανικά ΜΜΕ είναι έτοιμα να αναμασούν. Στην πραγματικότητα το δίδαγμα από τον βομβαρδισμό της Σερβίας είναι ότι αρκεί στους Αμερικανούς πολιτικούς να ξεστομίζουν δημόσια την λέξη «γενοκτονία» για να εξασφαλίζουν την άδεια να σκοτώνουν.

Όταν τελείωσαν οι βομβαρδισμοί, ο Κλίντον διαβεβαίωσε τον σερβικό λαό ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ συμφώνησαν να είναι φύλακες της ειρήνης «υπό την έννοια ότι θα προστάτευαν τους Σέρβους όσο και του Αλβανούς και ότι θα αποχωρούσαν με την εδραίωση της ειρήνης.» Αλλά στους επόμενους μήνες και χρόνια οι αμερικανικές και Νατοϊκές δυνάμεις στάθηκαν αδρανείς θεατές καθώς το Ου Τσε Κα ξανάρχισε την εθνοκάθαρση, σφάζοντας

Σέρβους πολίτες, καίγοντας εκκλησίες και καταπιέζοντας όλους τους μη μουσουλμάνους. Περί τις 250 χιλιάδες Σέρβοι, Ρομά, Εβραίοι και άλλες εθνότητες εγκατέλειψαν το Κόσσοβο μετά την υπόσχεση του Κλίντον ότι θα τους προστάτευε. Μέχρι το 2003 σχεδόν το 70% των Σέρβων κατοίκων στο Κόσσοβο το 1999 είχαν εκτοπιστεί και ο πληθυσμός ήταν πλέον κατά 95% Αλβανοί.

Αλλά ο Χασίμ Θάτσι παρέμεινε χρήσιμος για τους Αμερικανούς πολιτικούς, παρά την ευρεία διεθνή καταδίκη του για καταπίεση και διαφθορά, μετά την κατάληψη της εξουσίας στο Κόσσοβο. Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάϊντεν (τώρα υποψήφιος των Δημοκρατικών) είχε, το 2010,προσφωνήσει τον Θάτσι ως Τζωρτζ Ουάσιγκτον του Κοσσόβου. Λίγους μήνες αργότερα έκθεση δικαστικής έρευνας του Συμβουλίου της Ευρώπης, από εγκυρότατο Ελβετό Δικαστικό, κατήγγελλε τον Χασίμ Θάτσι και το επιτελείο του στο ΟυΤσε Κα για δολοφονίες αιχμαλώτων, και εξαγωγή και λαθρεμπόριο των σωματικών οργάνων τους. Η βρετανική Γκάρντιαν έγραφε ότι η έκθεση ανέφερε ότι το στενό επιτελείο του Χασίμ Θάτσι «μετέφερε Σέρβους μέσω των συνόρων στην Αλβανία, μετά τον πόλεμο, όπου ένας αριθμός από αυτούς δολοφονήθηκαν για την εξαγωγή των νεφρών τους, που πωλούνταν στην μαύρη αγορά.

Η έκθεση ανέφερε ότι «όταν οι χειρουργοί της μεταμόσχευσης ήσαν έτοιμοι για την επέμβαση, οι Σέρβοι κρατούμενοι οδηγούνταν, ένας –ένας, έξω από το «ασφαλές σπίτι», εκτελούνταν στα γρήγορα από ένοπλο του Ου Τσε Κα και το πτώμα τους μεταφερόταν αμέσως στην Κλινική των εγχειρήσεων.»*

Παρά την κατηγορία για λαθρεμπόριο ανθρωπίνων οργάνων, ο Θάτσι ήταν προσκεκλημένος αστέρας στις ετήσιες διασκέψεις του Ιδρύματος Κλίντον, το 2011, 2012 και 2013, όπου πόζαρε σε φωτογραφίες με τον Μπιλ Κλίντον.


(Σημ. Μετφ : Αλλά και Ευρωπαίοι πολιτικοί, όπως και πρόσφατα οι Γάλλοι πρόεδροι Σαρκοζί και Μακρόν δεν του στέρησαν την απαθανάτιση των θερμών φιλικών αισθημάτων τους. Στην μεσαία φωτογραφία της κάτω σειράς εμφανίζονται δύο στενοί συνεργάτες της επίδικης εποχής, ο Θάτσι με τον εντολοδόχο της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης Επίτροπο του Κοσόβου, Γάλλος πρώην επικεφαλής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα Μπερνάρ Κουσνέρ, ο οποίος σε μεταγενέστερη επίσκεψη στο Κόσσοβο υπέστη επίθεση συγκεντρωμένου πλήθους που τον αποκαλούσε συνένοχο στο εμπόριο οργάνων.)

Ο Κλίντον παραμένει ο ήρωας του Κοσσόβου, με ανδριάντα του στην πρωτεύουσα Πρίστινα, με το δεξί χέρι του να κρατά έγγραφα με χαραγμένη την ημερομηνία 24 Μαρτίου 1999, την ημέρα έναρξης των Νατοϊκών βομβαρδισμών της Σερβίας.

Θα ήταν ορθότερη η ιστορική απεικόνιση εάν παρουσίαζε τον Κλίντον στημένο σε ένα σωρό πτωμάτων, γυναικών, παιδιών και γερόντων σκοτωμένων στην αμερικανική βομβαρδιστική επιχείρηση.

Ο πόλεμος του Κλίντον κατά της Σερβίας άνοιξε την πυξίδα της Πανδώρας με τα δεινά τα οποία μαστίζουν ακόμη τον κόσμο. Επειδή πολιτικοί και τα περισσότερα ΜΜΕ παρουσίασαν τον πόλεμο εναντίον της Σερβίας σαν έναν ηθικό θρίαμβο, ήταν ευκολότερο για την κυβέρνηση Μπους να δικαιολογήσει την επίθεση εναντίον του Ιράκ, για την κυβέρνηση του Ομπάμα να βομβαρδίσει την Λιβύη και για την κυβέρνηση Τραμπ να βομβαρδίσει κατ’ επανάληψη την Συρία. ΄Ολες αυτές οι επιθέσεις έσπειραν το χάος που συνεχίζει να καταδιώκει τους υποτιθέμενους
Κερδισμένους.

Ο βομβαρδισμός της Σερβίας από τον Μπιλ Κλίντον ήταν μια μεγάλη απάτη, όπως και η εξαπάτηση του αμερικανικού έθνους από τον Μπους για την επίθεση στο Ιράκ. Το γεγονός ότι ο Κλίντον και άλλοι Αμερικανοί αξιωματούχοι εξακολουθούν να εξυμνούν τον Χασίμ Θάτσι, παρά τις δικαστικές κατηγορίες για μαζικές δολοφονίες , βασανιστήρια και λαθρεμπόριο ανθρωπίνων οργάνων, αποτελούν μιαν υπόμνηση της διαφθοράς μεγάλου μέρους της αμερικανικής πολιτικής ελίτ. Θα είναι οι Αμερικανοί και πάλι το ίδιο εύπιστοι την επόμενη φορά που οι πολιτικοί της Ουάσιγκτον και τα ΜΜΕ τους μηχανευτούν αχρείες προφάσεις για να ισοπεδώσουν κάποιαν δύσμοιρη ξένη χώρα;



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ο ηγέτης του Κοσσυφοπεδίου Θάτσι απορρίπτει τον μεσολαβητή της ΕΕ για τις συνομιλίες της Σερβίας, καθώς η Πρίστινα θέλει αυξημένο ρόλο των ΗΠΑ στον διάλογο.

Ο Πρόεδρος του Κοσσυφοπεδίου Χασίμ Θάτσι δήλωσε την Τρίτη ότι δεν θα συμμετάσχει σε συνομιλίες σχετικά με την εξομάλυνση των σχέσεων με τη Σερβία, τις οποίες ηγείται ειδικός μεσολαβητής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τον Μάρτιο, ο επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ Josep Borrell διόρισε τον Σλοβάκο διπλωμάτη Μίροσλαβ Λάιτσακ ως ειδικό μεσολαβητή για την αποσχισμένη Σερβική επαρχία.

Η Σλοβακία είναι μία από τις πέντε χώρες μέλη της ΕΕ - μαζί με την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Ρουμανία και την Ισπανία - που αρνούνται να αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου. "Μπροστά μας θα έχουμε δύο διαπραγματευτές από χώρες που δεν αναγνωρίζουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου", δήλωσε ο Θάτσι στην Πρίστινα, αναφερόμενος στους Λάιτσακ και Μπόρελ, πρώην ισπανό υπουργό Εξωτερικών.

Ο Θάτσι είπε ότι θα συμμετάσχει σε οποιεσδήποτε συναντήσεις διοργανώνονται από τη Γερμανία και τη Γαλλία. Είπε ότι μόνο οι ΗΠΑ, που μεσολάβησαν την ειρηνευτική συμφωνία της Βοσνίας πριν από 25 χρόνια και οδήγησαν τις αεροπορικές επιθέσεις του ΝΑΤΟ το 1999 κατά της Σερβίας, θα μπορούσαν πραγματικά να συμβάλλουν θετικά σε ένα διάλογο μεταξύ Πρίστινας και Βελιγραδίου, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς.

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του PETER KORZUN | Strategic Culture, 06.08.2018 |

[Προϊόν επίπονης και σχολαστικής μελέτης, το πιο κάτω άρθρο σοβαρού στρατηγικού αναλυτή είναι κυριολεκτικά αποκαλυπτικό των όσων αινιγματικών συντελούνται στον άμεσο γειτονικό μας περίγυρο και όσων πυρετωδώς ετοιμάζονται (ή και βυσσοδομούνται) -όλων καθόλου χαρμόσυνων για την χώρα μας. Ο αρθρογράφος παραπέμπει σε εκθέσεις, ανακοινώσεις και εισηγήσεις κρατικών και Ατλαντικών συμμαχικών φορέων και συμβουλευτικών οργανισμών που προανήγγειλαν την σημερινή επιχείρηση συμμόρφωσης της περιοχής σε μιαν αρχιτεκτονική συμπαγούς στρατοπέδου. Τα στοιχεία που επικαλείται ήσαν βέβαια προσιτά και διαθέσιμα στις υπηρεσίες υπουργείων των Εξωτερικών, προς μελέτην και χάραξιν γραμμής πορείας. Αυτά ασφαλώς ισχύουν για χώρες σοβαρές, με κυβερνήσεις, υπουργούς και υπηρεσίες υπό κυρίαρχη την φροντίδα προστασίας της χώρας, των συμφερόντων της και του λαού που υπηρετούν.]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Το ΝΑΤΟ πιστεύει ότι τα Δυτικά Βαλκάνια είναι μια περιοχή στρατηγικής σπουδαιότητας. Η Διάσκεψη Κορυφής που πραγματοποιήθηκε στις 11 και 12 Ιουλίου εξέφρασε ειδική υποστήριξη για τις ατλαντικές φιλοδοξίες των βαλκανικών χωρών. Η Μακεδονία προσκλήθηκε επίσημα να ενταχτεί στην συμμαχία.

 Την παραμονή της διάσκεψης, ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Rose Gottemoeller εξέφρασε την υποστήριξή του στην διαδικασία μεταρρύθμισης του Κοσσόβου, περιλαμβανόμενης της συγκρότησης των δικών του τακτικών ενόπλων δυνάμεων. Αυτή η ιδέα απολαμβάνει ισχυρής υποστήριξης στην Ουάσιγκτον, μολονότι με τη δημιουργία δικού του στρατού το Κόσσοβο θα διέπραττε βαριά παραβίαση των ισχυουσών διεθνών συμφωνιών. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με την απόφαση 1244 δηλώνει απερίφραστα ότι εκτός της KFOR (Δύναμης για το Κόσσοβο, εντολοδόχου του ΟΗΕ) και του Σερβικού Στρατού, δεν επιτρέπεται η παρουσία καμιάς άλλης στρατιωτικής δύναμης χωρίς την εντολή του ΟΗΕ.

 Και η Συμφωνία της Φλωρεντίας (άρθρο 4 των Συμφωνιών ειρήνης του 1996 στο Νταίητον) τονίζει ότι η σταθερότητα στην περιοχή θα πρέπει να διατηρείται με την βοήθεια της Οργάνωσης Ασφαλείας και Συνεργασίας στην Ευρώπη –Όχι του ΝΑΤΟ. Η συγκρότηση στρατού του Κοσσόβου θα σήμαινε πως μια στρατιωτική δύναμη εγκαθίσταται στην επικράτεια της Σερβίας, που είναι μια από τις συμβαλλόμενες χώρες στην Συμφωνία της Φλωρεντίας.

 Το ΝΑΤΟ επέτρεψε ήδη στο Κόσσοβο να έχει την δική του επαγγελματική Δύναμη Ασφάλειας, η οποία πρόκειται να ενταχτεί στο πρόγραμμα Συνεταιρισμός για την Ειρήνη και στην συνέχεια να εξελιχτεί σε κανονικές ένοπλες δυνάμεις στα μέτρα του ΝΑΤΟ. Αυτή η ιδέα προτείνεται σε μια περίοδο όπου βαθμιαία  διαμορφώνεται ένα σχέδιο Μεγάλης Αλβανίας, η οποία θα περιλαμβάνει το Κόσσοβο, τμήματα της Μακεδονίας, όπως το Τέτοβο, η Κοιλάδα Πρέσεβο της Σερβίας και τμήματα του Μαυροβουνίου, όπως η Μαλεσίγια.

 Στην επίθεση έχει επίσης περάσει και η Ε. Ε. Η Κροατία εντάχτηκε το 2013. Η Αλβανία, η Μακεδονία, το Μαυροβούνιο, και η Σερβία είναι υποψήφια κράτη. Η Βοσνία και Ερζεγοβίνη και το Κόσσοβο έχουν υπογράψει συμφωνίες Σταθεροποίησης και Συνεργασίας με την Ε.Ε. Η Βοσνία- Ερζεγοβίνη υπέβαλε επίσημα αίτηση ένταξής το 2916.

 Αναπτύσσονται επίσης προσπάθειες μείωσης της ενεργειακής «εξάρτησης» των Βαλκανίων από την Ρωσία, ως στοιχείο της πολιτικής έξωσης της Μόσχας από την περιοχή. Το πρόγραμμα του Δια-Αδριατικού Αγωγού (ΤΑΡ) είναι στο στάδιο της κατασκευής και μελλοντικά θα εκτείνεται από την Κασπία Θάλασσα στην Αλβανία και βορειότερα σε άλλες Δυτικό-Βαλκανικές χώρες -όπως και στην Ιταλία. Το επόμενο βήμα είναι η εγκατάσταση ενός πλωτού τερματικού σταθμού μεταφοράς αμερικανικού Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου σε νήσο της Κροατίας, που θα καταστήσει τις χώρες της περιοχής πελάτες αμερικανικής ενέργειας, μεταφερόμενης διά θαλάσσης, πολύ ακριβότερης από το ρωσικό αέριο πού φέρνει ο αγωγός. Το πρόγραμμα του πλωτού σταθμού μεταφοράς αμερικανικού υγραερίου στην κροατική νήσο Κρκ προβλέπει τον εφοδιασμό της Σλοβενίας, Ουγγαρίας, Βοσνίας και Σερβίας.

Η Ανακοίνωση ΝΑΤΟ-Ε.Ε. για την εφαρμογή της Κοινής Διακήρυξης (Statement on the Implementation of the Joint Declaration) προβλέπει την στενή συνεργασία μεταξύ των δύο συγκροτημάτων, η οποία θα ενισχύσει την Δυτική επιρροή στην περιοχή. Σε αυτό η Ρωσία αντιτίθεται. Απορρίπτει την λογική (rejects the wisdom )* μιας προσέγγισης που βλέπει την περιοχή ως πεδίο μάχης μεταξύ Δύσης και Ρωσίας (η οποία υποτίθεται πως συναγωνίζεται για επιρροή), αναγκάζοντας τα έθνη της περιοχής να διαλέξουν με ποιον θα πάνε .Η αλήθεια είναι πως δεν είναι υποχρεωμένα να διαλέξουν. Για παράδειγμα, η Σερβία μπορεί να εξασφαλίσει σημαντικά οφέλη, αναπτύσσοντας συμπληρωματικές σχέσεις με την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και με την υπό ρωσική ηγεσία Ευρασιατική ΄Ενωση ( EAEU.) 

Η έκθεση του Ατλαντικού Συμβουλίου ( report ) , με τίτλο «Βαλκάνια Εμπρός: Μια Νέα Αμερικανική Στρατηγική για την Περιοχή», που εκδόθηκε στα τέλη του 2017, προκάλεσε μεγάλη προσοχή. Καλεί την Δύση να διπλασιάσει τις προσπάθειές της για την αντιμετώπιση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή, με μέσα που περιλαμβάνουν την μόνιμη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στα Βαλκάνια, η οποία «θα προσδέσει σταθερά την αμερικανική ικανότητα ελέγχου των εξελίξεων». Το «Στρατόπεδο Χαλύβδινος Δεσμός» (." Camp Bondsteel») , το οποίο συγκροτήθηκε σε σερβικό έδαφος, χωρίς να ερωτηθεί τη κυβέρνηση της χώρας, δεν είναι αρκετό. Αυτή την άποψη διατυπώνει η αμερικανική συμβουλευτική Οργάνωση ΄Ιδρυμα της Κληρονομιάς (Heritage Foundation) και προσφέρει συμβουλευτικές οδηγίες για την εντατικοποίηση των αμερικανικών διπλωματικών, οικονομικών και στρατιωτικών προσπαθειών για να θέσουν την Ρωσία εκτός (Βαλκανίων) και να φέρουν τις ΗΠΑ Εντός. Οι «δεξαμενές σκέψης», από την Εθνική Πολιτική Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής και το Ινστιτούτο Ανατολής-Δύσης συντονίστηκαν στην ίδια γραμμή με την κοινή έκθεσή τους «Καιρός για Δράση στα Δυτικά Βαλκάνια» (“Time for Action in the Western Balkans,”)που δημοσιεύτηκε τον Μάιο.

Οι συστάσεις των «δεξαμενών σκέψεις» ακολουθούνται από προτάσεις κυβερνήσεων. Να και το τελευταίο παράδειγμα: Στις 4 Αυγούστου, ο Αλβανός πρωθυπουργός ΄Εντι Ράμα ανακοίνωσε ότι το ΝΑΤΟ αποφάσισε να εγκαταστήσει την πρώτη αεροπορική βάση του στα Δυτικά Βαλκάνια ( first air base) πλησίον του Δήμου Κούτσοβε, στην νότιο-κεντρική Αλβανία. Τα έργα κατασκευής θα αρχίσουν εντός του χρόνου.
Η νέα βάση θα χρησιμεύσει για αεροπορικό εφοδιασμό, οργανωτική υποστήριξη, αεροπορικές περιπολίες και εκπαίδευση. Η βάση θα χρησιμοποιείται επίσης από τις αλβανικές αεροπορικές δυνάμεις. Η αμερικανική βάση «Χαλύβδινος Δεσμός» στο Κόσσοβο χρησιμοποιείται από την Νατοϊκή Δύναμη για το Κόσσοβο αλλά στερείται διαδρόμου προσγείωσης αεροπλάνων.

Στις 2 Αυγούστου ο Πρόεδρος του Κοσσόβου Χασίμ Θάτσι δήλωσε σε συνέντευξη στη αλβανική εκπομπή της Φωνής της Αμερικής: « Τα σύνορα του Κοσσόβου με την Σερβία πρέπει να επανακαθοριστούν, ή να διορθωθούν.» Ότι και να εννοούσε, καμιά αναφορά δεν έγινε σε συγκατάθεση της Σερβίας η σε διαδικασίες έγκρισης των Ηνωμένων Εθνών. Ο κ Θάτσι αισθάνεται άνετος να κάνει τέτοιες δηλώσεις επειδή νοιώθει πίσω του την αμέριστη υποστήριξη της Δύσης.

Στο μεταξύ αυξάνονται οι εντάσεις στο Βόρειο Κόσσοβο, μετά την εκπνοή στις 4 Αυγούστου της προθεσμίας για την καθιέρωση Δημαρχιών Σερβικής Πλειοψηφίας στο Κόσσοβο, με εξουσίες περιορισμένης αυτονομίας. Η επαρχιακή διοίκηση του Κοσσόβου δεν τήρησε τις υποσχέσεις της. Αυτό το μέτρο ήταν αναγκαίο για την τήρηση της Συμφωνίας των Βρυξελών του 2013, που επιτεύχθηκε υπό την διαιτησία της Ε.Ε. για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Σερβίας και Κοσσόβου.

Οι Σέρβοι του Κοσσόβου δηλώνουν πως θα κηρύξουν αυτονομία, εάν οι κυβερνώντες το Κόσσοβο δεν παρουσιάσουν ένα σχέδιο καθεστώτος για την κοινότητα των Σερβικών δήμων. Αυτή η συμφωνία ( agreement) προβλέπει την συγχώνευση των τεσσάρων σερβικών δήμων του βορρά ( Βόρεια Μιτρόβιτσα, Ζβέκαν, Ζούμπιν Πότοκ και Λεπόσαβιτς), που υπόκεινται στους νόμους του Κοσσόβου. Αυτός ο αστικός τομέας θα είχε εξουσίες στην οικονομική ανάπτυξη, την εκπαίδευση, την ιατρική περίθαλψη και τον αστικό σχεδιασμό.

Στις 4 Αυγούστου, ο Κοσσοβάρος πρωθυπουργός Ραμούς Χαραντινάϊ προειδοποίησε τους Σέρβους του βόρειου τμήματος της επαρχίας ότι η ενδεχόμενη «απόπειρα να κηρύξουν αυτονομία» θα αντιμετωπιστεί, προφανώς εννοώντας την χρήση βίας. Ο Σέρβος Πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσιτς υποσχέθηκε δράση (vowed action) για την προστασία των συμπατριωτών του που ζουν στο Κόσσοβο. Η Στρατιωτική Δύναμη για το Κόσσοβο KFOR βρίσκεται σε κατάσταση ετοιμότητας, επειδή το ΝΑΤΟ αμέλησε να εμποδίσει μια σύγκρουση Κοσσόβου-Σερβίας.

Η KFOR μπήκε στο Κόσσοβο το 1999. Η αλβανική κυβέρνηση της σερβικής επαρχίας εξαρτάται πλήρως από την Δύση. Όπως πειστικά αποδεικνύουν τα πρόσφατα γεγονότα, όλα αυτά τα χρόνια δεν έγινε τίποτα για την λύση των προβλημάτων της Σερβικής μειονότητας, ή έστω για την προσέγγιση λύσης τους. Οι εθνικές διαιρέσεις στην Μακεδονία και στο Μαυροβούνιο μένουν ανεπίλυτες. Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη παραμένει μια χώρα διαιρεμένη, στο χείλος μιας ένοπλης σύρραξης. Τα Δυτικά Βαλκάνια δεν έγιναν ένα δεύτερο ΧογκΚόγκ ή Σιγκαπούρη, ακόμη και όταν ορισμένες από τις χώρες αυτές εντάχτηκαν στην Ε.Ε. Ούτε οι εθνικές, ούτε οι θρησκευτικές διαιρέσεις αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία, μετά την ένταξη αρκετών βαλκανικών χωρών στο ΝΑΤΟ. Εάν υπάρχει κάποια εξωτερική απειλή για την ασφάλεια αυτών των χωρών, αυτή προέρχεται από την Βόρειο-Ατλαντική Συμμαχία, η οποία απέδειξε πως είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει την βία για να επιτύχει τους σκοπούς της στην περιοχή.

Μια αεροπορική βάση του ΝΑΤΟ στην Αλβανία ασφαλώς δεν πρόκειται να κάνει καλύτερη ή ασφαλέστερη τη ζωή των απλών ανθρώπων που ζουν στα Δυτικά Βαλκάνια. Αλλά ασφαλώς θα φέρει πιο κοντά στην πραγματοποίηση το σχέδιο μιας Μεγαλύτερης Αλβανίας.

Σημειώσεις:

1.-Φράσεις με κόκκινα στοιχεία, εντός παρενθέσεων υποδεικνύουν δυνατότητα πρόσβασης στο σχετικό επίσημο κείμενο ή πηγή.

2.-Η επισήμανση με αστερίσκο* οδηγεί σε σχετική ομιλία του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου.
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)