Το 1922, ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν, επικεφαλής της επαναστατικής Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, αποφάσισε ότι αρκετές περιοχές που για αιώνες ήταν ρωσικές και υπό ρωσική κυριαρχία έπρεπε να τεθούν, για άγνωστους λόγους, υπό τη διοίκηση της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας. Το 1954 ελήφθη παρόμοια απόφαση σχετικά με την αυτόνομη δημοκρατία της Κριμαίας.
Η ξαφνική διάλυση της Ένωσης το 1991 οδήγησε σε απείθαρχες φάσεις στις νεοσύστατες δημοκρατίες. Ο εθνοτικός Ρώσος βρέθηκε ξαφνικά σε έδαφος που δεν κυβερνούσε πλέον η Μόσχα. Σε αρκετές από τις νέες χώρες, οι εθνικές μη ρωσικές πλειοψηφίες άρχισαν να καταπιέζουν τις ρωσικές μειονότητες. Οι σημερινές χώρες της Βαλτικής, η Εσθονία, η Λετονία και η Λιθουανία, αποτελούν σε διάφορους βαθμούς κύρια παραδείγματα για αυτό.
Πριν από το 1991 η Ουκρανία δεν είχε υπάρξει ποτέ ως κράτος ή ανεξάρτητη οντότητα. Οι πρώτες φυλές των Κοζάκων στο κίτρινο μέρος και τα πράσινα μέρη του χάρτη είχαν ζητήσει ρωσική προστασία από επιθέσεις από την Πολωνία, τη Λιθουανία και άλλους γείτονες. Στη νέα Ουκρανία οι Ρώσοι ήταν σχεδόν ο μισός πληθυσμός και τα κόμματα που υποστήριζαν κατάφεραν να κερδίσουν αρκετές εκλογές σε ολόκληρη τη χώρα. Οι μεγάλες διαφορές ψήφου ήταν ορατές σε περιφερειακές/εθνικές γραμμές . Η χώρα είχε ισχυρές οικονομικές σχέσεις με τη Ρωσία. Η βιομηχανία της εξαρτιόταν από το ρωσικό αέριο, ενώ σχεδόν όλες οι εξαγωγές μηχανημάτων και χάλυβα πήγαν στη Ρωσία.
Αυτό δεν άρεσε στις ΗΠΑ. Ήθελε να ελέγξει την κυριαρχία της Ουκρανίας για να μπορέσει να ασκήσει πίεση στη Ρωσία. Δύο φορές, το 2004 και το 2014, οργάνωσε «έγχρωμες επαναστάσεις» για να ανατρέψει εκλεγμένες ουκρανικές κυβερνήσεις οι οποίες, κυρίως για οικονομικούς λόγους, έτειναν να ευνοούν τις σχέσεις με τη Ρωσία.
Η έγχρωμη επανάσταση του 2014 ήταν εξαιρετικά βάναυση. Οι ΗΠΑ είχαν οργανώσει ακροδεξιές ομάδες για να πρωτοστατήσουν στις βίαιες διαδηλώσεις. (Οι ίδιες ομάδες συμμάχησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1940 με Γερμανούς Ναζί και, μεταξύ 1948 και 1952, διεξήγαγαν έναν ανταρτοπόλεμο υπό την ηγεσία της CIA κατά της Σοβιετικής Ένωσης.) Οι οδομαχίες τελείωσαν με μια αντισυνταγματική αλλαγή της κυβέρνησης της Ουκρανίας.
Ο πρώτος νόμος που εφάρμοσε η νέα κυβέρνηση πραξικοπήματος ήταν η απόρριψη της ρωσικής ως μίας από τις κρατικές γλώσσες της Ουκρανίας. Για περίπου το 50% των Ουκρανών τα Ρωσικά είναι η καθημερινή τους γλώσσα. Η ίδια η ουκρανική είναι μια ρωσική διάλεκτος. Σχεδόν το 100% των Ουκρανών καταλαβαίνουν ρωσικά.
Ο ρωσικός λαός στην Ουκρανία φοβόταν ότι θα ακυρωθεί. Η Κριμαία, η οποία το 1991 είχε ψηφίσει και ανακηρύξει την ανεξαρτησία της πριν το κάνει η Ουκρανία, ψήφισε, υπό την προστασία της Ρωσίας, να ενταχθεί στη Ρωσία. Η Μόσχα αποδέχθηκε την κίνηση.
Οι άνθρωποι σε άλλες πρώην ρωσικές περιοχές της Ουκρανίας διαδήλωσαν και κάποιοι στα ανατολικά πήραν τα όπλα. Νίκησαν δύο φορές τον ουκρανικό στρατό και τους εθελοντικούς σχηματισμούς που στάλθηκαν εναντίον τους. Οι συμφωνίες Μινσκ Ι και ΙΙ που ακολούθησαν απαιτούσαν από την Ουκρανία να δώσει σε αυτές τις περιφέρειες του Ντονμπάς σημαντική αυτονομία. Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών αναγνώρισε και υποστήριξε τις συμφωνίες. Όμως, οποιεσδήποτε απόπειρες εφαρμογής τους σαμποτάρονταν από τις ΗΠΑ μέσω των ένοπλων δεξιών κινημάτων που είχαν τον έλεγχο της κυβέρνησης στο Κίεβο.
Για οκτώ ολόκληρα χρόνια οι άνθρωποι στις Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ υπερασπίστηκαν τα σύνορά τους ενάντια στις συνεχείς προσπάθειες της Ουκρανίας να επιλύσουν τη σύγκρουση με βία. Ενώ οι άνθρωποι σε αυτές τις δημοκρατίες είχαν ψηφίσει υπέρ της ανεξαρτησίας των δημοκρατιών τους και να γίνουν μέρος της Ρωσίας, το Κρεμλίνο δεν ήθελε να το δεχτεί αυτό. Ήθελε αυτές οι δημοκρατίες να παραμείνουν εντός της Ουκρανίας και επέμενε στην εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ.
Το 2015 οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ άρχισαν να χτίζουν έναν νέο ουκρανικό στρατό. Τα κατάφεραν. Μέχρι το 2021 ήταν μεγαλύτερος από τους περισσότερους στρατούς των χωρών του ΝΑΤΟ. Γίνονταν σχέδια εισβολής στις δημοκρατίες του Ντονμπάς. Το 2021 η Ρωσία συνειδητοποίησε ότι σύντομα επρόκειτο να γίνει μια πρώτη προσπάθεια. Ξεκίνησε μεγάλους ελιγμούς του δικού της στρατού κοντά στα δυτικά σύνορά της για να αποτρέψει τέτοιες απόπειρες. Η κατάσταση λύθηκε.
Οποιαδήποτε προσπάθεια της Ουκρανίας να συντρίψει το Donbas, και τα πιθανά προγράμματα που επρόκειτο να ακολουθήσουν, θα είχαν δημιουργήσει μια κατάσταση στην οποία η ρωσική κυβέρνηση θα πιεστεί πολύ σκληρά από τους δικούς της ανθρώπους να παρέμβει. Οι Ρώσοι βλέπουν τους κατοίκους αυτών των περιοχών ως μέρος του δικού τους λαού.
Όταν το Κρεμλίνο έμαθε για νέα σχέδια επίθεσης στις δημοκρατίες του Ντονμπάς το 2022, πήρε θέση. Έστειλε σχεδόν τελεσίγραφα στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και ζήτησε συμφωνίες ασφαλείας που θα αρνούνταν την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Τα τελεσίγραφα απορρίφθηκαν. Οι ΗΠΑ ήθελαν πόλεμο στην Ουκρανία για να α. 'αδυνατίσουν' τη Ρωσία και να β. να αποκτήσουν ισχυρότερο έλεγχο στους ευρωπαίους «συμμάχους» και τους οικονομικούς ανταγωνιστές τους.
Στις 17 Φεβρουαρίου ο ουκρανικός στρατός ξεκίνησε προετοιμασίες πυροβολικού για μια ολοκληρωτική επίθεση στις δημοκρατίες του Ντονμπάς . Τις επόμενες ημέρες οι βομβαρδισμοί αυξήθηκαν από περίπου 40 εκρήξεις πυροβολικού την ημέρα σε περισσότερες από 2.000 την ημέρα . Η Ρωσία έπρεπε να δράσει. Στις 22 Φεβρουαρίου αναγνώρισε την ανεξαρτησία των δημοκρατιών του Ντονμπάς και υπέγραψε αμυντικές συμφωνίες μαζί τους. Στις 24 Φεβρουαρίου έστειλε τα στρατεύματά της για να νικήσουν τον ουκρανικό στρατό και να καταστήσουν αδύνατες τις μελλοντικές επιθέσεις στο Ντονμπάς.
Από τότε η Ρωσία και οι συμμαχικές της τοπικές δυνάμεις έχουν αποκτήσει τον έλεγχο του συνόλου του Λούχανκ, του 60% του Ντόνετσκ και των περισσότερων από τις νότιες περιφέρειες Χερσώνα και Ζαπαρόζια. Αλλά η Ρωσία έμαθε επίσης ότι οι πολύ περιορισμένες δυνάμεις που είχε στείλει δεν ήταν σε θέση να εκπληρώσουν τον στόχο της να αφοπλίσει την Ουκρανία. Η κλήση και η χρήση του εφέδρου απαιτούσε νομική αλλαγή. Τοπικοί αξιωματούχοι στις ελεγχόμενες από τη Ρωσία περιφέρειες οργάνωσαν δημοψηφίσματα για να αποφασίσουν οι πολίτες εάν θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν από την Ουκρανία για να ενταχθούν στη συνέχεια στη Ρωσία. Μεγάλες πλειοψηφίες υπερψήφισαν τις προτάσεις.
Σήμερα ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας υπέγραψε συμφωνίες με τις δημοκρατίες για να γίνουν μέρος της Ρωσίας.
Οποιαδήποτε απόπειρα επίθεσης τους είναι τώρα επίθεση στη Ρωσία. Βρίσκονται υπό την πλήρη προστασία της Ρωσικής Ομοσπονδίας, του στρατού της και των συμμάχων της.
Για την Ουκρανία να συνεχίσει τον πόλεμο θα σημαίνει τη σίγουρη ήττα του στρατού της και περαιτέρω εξάρθρωση καθώς περισσότερες περιοχές θα ενωθούν με τη Ρωσία και η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία θα προσπαθήσουν να καταλάβουν τις περιοχές της Ουκρανίας που έλεγχαν προηγουμένως.
Η «δυτική» προπαγάνδα χαρακτηρίζει τις ψήφους υπέρ της ένταξης στη Ρωσία «απάτη» και τη διαδικασία «προσάρτηση». Αλλά οι ψήφοι ήταν πολύ αληθινές. Τα πολύ υψηλά αποτελέσματα για την ένταξη στη Ρωσία είναι κατανοητά η Ουκρανία απέρριψε αυτούς τους ανθρώπους και καθώς εκείνοι που αντιτίθενται στη Ρωσία έχουν από καιρό εγκαταλείψει αυτές τις περιοχές.
Ο Χάρτης του ΟΗΕ αναγνωρίζει το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση. Οι ίδιες οι ΗΠΑ κάνουν (κατάχρηση) αυτού του δικαιώματος όποτε είναι υπέρ των πολιτικών τους στόχων :
Στην ομιλία του στον ΟΗΕ, ο Μπάιντεν επέμεινε ότι, ακόμη και αν η ψηφοφορία δεν είχε διορθωθεί και ήταν προσχηματική, δεν θα αναγνωριστεί ποτέ επειδή είναι «μια εξαιρετικά σημαντική παραβίαση του καταστατικού του ΟΗΕ». Η ρευστότητα αυτού του ισχυρισμού, ανάλογα με τα συμφέροντα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, αποκαλύπτεται από την σχεδόν ταυτόχρονη επιμονή του Μπάιντεν τρεις ημέρες νωρίτερα ότι «η Ταϊβάν κάνει τις δικές της κρίσεις για την ανεξαρτησία της. ...αυτή είναι η απόφασή τους». Δεν παραβιάζει τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ εάν λειτουργεί κατά της Κίνας. παραβιάζει το καταστατικό του ΟΗΕ εάν λειτουργεί για τη Ρωσία. Επιπλέον, οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν επίσημα άλλες προσαρτήσεις, με πιο πρόσφατη τη Μαροκινή προσάρτηση της Δυτικής Σαχάρας.
Αλλά η υποκρισία που κάνει περισσότερο τη Ρωσία να βράζει είναι το Κοσσυφοπέδιο. Το 2008, όταν το Κοσσυφοπέδιο κήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία από τη Σερβία χωρίς καν το πρόσχημα της διεξαγωγής δημοψηφίσματος, οι ΗΠΑ αναγνώρισαν τη δήλωση κατά των επαναλαμβανόμενων ψηφισμάτων του ΟΗΕ που υποστηρίζουν την εδαφική ακεραιότητα της Γιουγκοσλαβίας. Ο Sakwa επισημαίνει επίσης ότι οι ΗΠΑ ενέκριναν «την περιβόητη συμβουλευτική γνώμη του Διεθνούς Δικαστηρίου... ότι η διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου «δεν παραβίαζε το γενικό διεθνές δίκαιο».
Το AP αναφέρει για τη σημερινή τελετή:
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Η ξαφνική διάλυση της Ένωσης το 1991 οδήγησε σε απείθαρχες φάσεις στις νεοσύστατες δημοκρατίες. Ο εθνοτικός Ρώσος βρέθηκε ξαφνικά σε έδαφος που δεν κυβερνούσε πλέον η Μόσχα. Σε αρκετές από τις νέες χώρες, οι εθνικές μη ρωσικές πλειοψηφίες άρχισαν να καταπιέζουν τις ρωσικές μειονότητες. Οι σημερινές χώρες της Βαλτικής, η Εσθονία, η Λετονία και η Λιθουανία, αποτελούν σε διάφορους βαθμούς κύρια παραδείγματα για αυτό.
Πριν από το 1991 η Ουκρανία δεν είχε υπάρξει ποτέ ως κράτος ή ανεξάρτητη οντότητα. Οι πρώτες φυλές των Κοζάκων στο κίτρινο μέρος και τα πράσινα μέρη του χάρτη είχαν ζητήσει ρωσική προστασία από επιθέσεις από την Πολωνία, τη Λιθουανία και άλλους γείτονες. Στη νέα Ουκρανία οι Ρώσοι ήταν σχεδόν ο μισός πληθυσμός και τα κόμματα που υποστήριζαν κατάφεραν να κερδίσουν αρκετές εκλογές σε ολόκληρη τη χώρα. Οι μεγάλες διαφορές ψήφου ήταν ορατές σε περιφερειακές/εθνικές γραμμές . Η χώρα είχε ισχυρές οικονομικές σχέσεις με τη Ρωσία. Η βιομηχανία της εξαρτιόταν από το ρωσικό αέριο, ενώ σχεδόν όλες οι εξαγωγές μηχανημάτων και χάλυβα πήγαν στη Ρωσία.
Αυτό δεν άρεσε στις ΗΠΑ. Ήθελε να ελέγξει την κυριαρχία της Ουκρανίας για να μπορέσει να ασκήσει πίεση στη Ρωσία. Δύο φορές, το 2004 και το 2014, οργάνωσε «έγχρωμες επαναστάσεις» για να ανατρέψει εκλεγμένες ουκρανικές κυβερνήσεις οι οποίες, κυρίως για οικονομικούς λόγους, έτειναν να ευνοούν τις σχέσεις με τη Ρωσία.
Η έγχρωμη επανάσταση του 2014 ήταν εξαιρετικά βάναυση. Οι ΗΠΑ είχαν οργανώσει ακροδεξιές ομάδες για να πρωτοστατήσουν στις βίαιες διαδηλώσεις. (Οι ίδιες ομάδες συμμάχησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1940 με Γερμανούς Ναζί και, μεταξύ 1948 και 1952, διεξήγαγαν έναν ανταρτοπόλεμο υπό την ηγεσία της CIA κατά της Σοβιετικής Ένωσης.) Οι οδομαχίες τελείωσαν με μια αντισυνταγματική αλλαγή της κυβέρνησης της Ουκρανίας.
Ο πρώτος νόμος που εφάρμοσε η νέα κυβέρνηση πραξικοπήματος ήταν η απόρριψη της ρωσικής ως μίας από τις κρατικές γλώσσες της Ουκρανίας. Για περίπου το 50% των Ουκρανών τα Ρωσικά είναι η καθημερινή τους γλώσσα. Η ίδια η ουκρανική είναι μια ρωσική διάλεκτος. Σχεδόν το 100% των Ουκρανών καταλαβαίνουν ρωσικά.
Ο ρωσικός λαός στην Ουκρανία φοβόταν ότι θα ακυρωθεί. Η Κριμαία, η οποία το 1991 είχε ψηφίσει και ανακηρύξει την ανεξαρτησία της πριν το κάνει η Ουκρανία, ψήφισε, υπό την προστασία της Ρωσίας, να ενταχθεί στη Ρωσία. Η Μόσχα αποδέχθηκε την κίνηση.
Οι άνθρωποι σε άλλες πρώην ρωσικές περιοχές της Ουκρανίας διαδήλωσαν και κάποιοι στα ανατολικά πήραν τα όπλα. Νίκησαν δύο φορές τον ουκρανικό στρατό και τους εθελοντικούς σχηματισμούς που στάλθηκαν εναντίον τους. Οι συμφωνίες Μινσκ Ι και ΙΙ που ακολούθησαν απαιτούσαν από την Ουκρανία να δώσει σε αυτές τις περιφέρειες του Ντονμπάς σημαντική αυτονομία. Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών αναγνώρισε και υποστήριξε τις συμφωνίες. Όμως, οποιεσδήποτε απόπειρες εφαρμογής τους σαμποτάρονταν από τις ΗΠΑ μέσω των ένοπλων δεξιών κινημάτων που είχαν τον έλεγχο της κυβέρνησης στο Κίεβο.
Για οκτώ ολόκληρα χρόνια οι άνθρωποι στις Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ υπερασπίστηκαν τα σύνορά τους ενάντια στις συνεχείς προσπάθειες της Ουκρανίας να επιλύσουν τη σύγκρουση με βία. Ενώ οι άνθρωποι σε αυτές τις δημοκρατίες είχαν ψηφίσει υπέρ της ανεξαρτησίας των δημοκρατιών τους και να γίνουν μέρος της Ρωσίας, το Κρεμλίνο δεν ήθελε να το δεχτεί αυτό. Ήθελε αυτές οι δημοκρατίες να παραμείνουν εντός της Ουκρανίας και επέμενε στην εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ.
Το 2015 οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ άρχισαν να χτίζουν έναν νέο ουκρανικό στρατό. Τα κατάφεραν. Μέχρι το 2021 ήταν μεγαλύτερος από τους περισσότερους στρατούς των χωρών του ΝΑΤΟ. Γίνονταν σχέδια εισβολής στις δημοκρατίες του Ντονμπάς. Το 2021 η Ρωσία συνειδητοποίησε ότι σύντομα επρόκειτο να γίνει μια πρώτη προσπάθεια. Ξεκίνησε μεγάλους ελιγμούς του δικού της στρατού κοντά στα δυτικά σύνορά της για να αποτρέψει τέτοιες απόπειρες. Η κατάσταση λύθηκε.
Οποιαδήποτε προσπάθεια της Ουκρανίας να συντρίψει το Donbas, και τα πιθανά προγράμματα που επρόκειτο να ακολουθήσουν, θα είχαν δημιουργήσει μια κατάσταση στην οποία η ρωσική κυβέρνηση θα πιεστεί πολύ σκληρά από τους δικούς της ανθρώπους να παρέμβει. Οι Ρώσοι βλέπουν τους κατοίκους αυτών των περιοχών ως μέρος του δικού τους λαού.
Όταν το Κρεμλίνο έμαθε για νέα σχέδια επίθεσης στις δημοκρατίες του Ντονμπάς το 2022, πήρε θέση. Έστειλε σχεδόν τελεσίγραφα στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και ζήτησε συμφωνίες ασφαλείας που θα αρνούνταν την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Τα τελεσίγραφα απορρίφθηκαν. Οι ΗΠΑ ήθελαν πόλεμο στην Ουκρανία για να α. 'αδυνατίσουν' τη Ρωσία και να β. να αποκτήσουν ισχυρότερο έλεγχο στους ευρωπαίους «συμμάχους» και τους οικονομικούς ανταγωνιστές τους.
Στις 17 Φεβρουαρίου ο ουκρανικός στρατός ξεκίνησε προετοιμασίες πυροβολικού για μια ολοκληρωτική επίθεση στις δημοκρατίες του Ντονμπάς . Τις επόμενες ημέρες οι βομβαρδισμοί αυξήθηκαν από περίπου 40 εκρήξεις πυροβολικού την ημέρα σε περισσότερες από 2.000 την ημέρα . Η Ρωσία έπρεπε να δράσει. Στις 22 Φεβρουαρίου αναγνώρισε την ανεξαρτησία των δημοκρατιών του Ντονμπάς και υπέγραψε αμυντικές συμφωνίες μαζί τους. Στις 24 Φεβρουαρίου έστειλε τα στρατεύματά της για να νικήσουν τον ουκρανικό στρατό και να καταστήσουν αδύνατες τις μελλοντικές επιθέσεις στο Ντονμπάς.
Από τότε η Ρωσία και οι συμμαχικές της τοπικές δυνάμεις έχουν αποκτήσει τον έλεγχο του συνόλου του Λούχανκ, του 60% του Ντόνετσκ και των περισσότερων από τις νότιες περιφέρειες Χερσώνα και Ζαπαρόζια. Αλλά η Ρωσία έμαθε επίσης ότι οι πολύ περιορισμένες δυνάμεις που είχε στείλει δεν ήταν σε θέση να εκπληρώσουν τον στόχο της να αφοπλίσει την Ουκρανία. Η κλήση και η χρήση του εφέδρου απαιτούσε νομική αλλαγή. Τοπικοί αξιωματούχοι στις ελεγχόμενες από τη Ρωσία περιφέρειες οργάνωσαν δημοψηφίσματα για να αποφασίσουν οι πολίτες εάν θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν από την Ουκρανία για να ενταχθούν στη συνέχεια στη Ρωσία. Μεγάλες πλειοψηφίες υπερψήφισαν τις προτάσεις.
Ukraine resident originally from Luhansk tells the BBC, "to be honest, for me, it seems that more than half of the population" in his hometown support annexation by Russia pic.twitter.com/OMZ76GV4Nj
— Michael Tracey (@mtracey) September 30, 2022
Σήμερα ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας υπέγραψε συμφωνίες με τις δημοκρατίες για να γίνουν μέρος της Ρωσίας.
Οποιαδήποτε απόπειρα επίθεσης τους είναι τώρα επίθεση στη Ρωσία. Βρίσκονται υπό την πλήρη προστασία της Ρωσικής Ομοσπονδίας, του στρατού της και των συμμάχων της.
Για την Ουκρανία να συνεχίσει τον πόλεμο θα σημαίνει τη σίγουρη ήττα του στρατού της και περαιτέρω εξάρθρωση καθώς περισσότερες περιοχές θα ενωθούν με τη Ρωσία και η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία θα προσπαθήσουν να καταλάβουν τις περιοχές της Ουκρανίας που έλεγχαν προηγουμένως.
Η «δυτική» προπαγάνδα χαρακτηρίζει τις ψήφους υπέρ της ένταξης στη Ρωσία «απάτη» και τη διαδικασία «προσάρτηση». Αλλά οι ψήφοι ήταν πολύ αληθινές. Τα πολύ υψηλά αποτελέσματα για την ένταξη στη Ρωσία είναι κατανοητά η Ουκρανία απέρριψε αυτούς τους ανθρώπους και καθώς εκείνοι που αντιτίθενται στη Ρωσία έχουν από καιρό εγκαταλείψει αυτές τις περιοχές.
Ο Χάρτης του ΟΗΕ αναγνωρίζει το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση. Οι ίδιες οι ΗΠΑ κάνουν (κατάχρηση) αυτού του δικαιώματος όποτε είναι υπέρ των πολιτικών τους στόχων :
Στην ομιλία του στον ΟΗΕ, ο Μπάιντεν επέμεινε ότι, ακόμη και αν η ψηφοφορία δεν είχε διορθωθεί και ήταν προσχηματική, δεν θα αναγνωριστεί ποτέ επειδή είναι «μια εξαιρετικά σημαντική παραβίαση του καταστατικού του ΟΗΕ». Η ρευστότητα αυτού του ισχυρισμού, ανάλογα με τα συμφέροντα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, αποκαλύπτεται από την σχεδόν ταυτόχρονη επιμονή του Μπάιντεν τρεις ημέρες νωρίτερα ότι «η Ταϊβάν κάνει τις δικές της κρίσεις για την ανεξαρτησία της. ...αυτή είναι η απόφασή τους». Δεν παραβιάζει τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ εάν λειτουργεί κατά της Κίνας. παραβιάζει το καταστατικό του ΟΗΕ εάν λειτουργεί για τη Ρωσία. Επιπλέον, οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν επίσημα άλλες προσαρτήσεις, με πιο πρόσφατη τη Μαροκινή προσάρτηση της Δυτικής Σαχάρας.
Αλλά η υποκρισία που κάνει περισσότερο τη Ρωσία να βράζει είναι το Κοσσυφοπέδιο. Το 2008, όταν το Κοσσυφοπέδιο κήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία από τη Σερβία χωρίς καν το πρόσχημα της διεξαγωγής δημοψηφίσματος, οι ΗΠΑ αναγνώρισαν τη δήλωση κατά των επαναλαμβανόμενων ψηφισμάτων του ΟΗΕ που υποστηρίζουν την εδαφική ακεραιότητα της Γιουγκοσλαβίας. Ο Sakwa επισημαίνει επίσης ότι οι ΗΠΑ ενέκριναν «την περιβόητη συμβουλευτική γνώμη του Διεθνούς Δικαστηρίου... ότι η διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου «δεν παραβίαζε το γενικό διεθνές δίκαιο».
Το AP αναφέρει για τη σημερινή τελετή:
Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε συνθήκες την Παρασκευή για την προσάρτηση τμημάτων της Ουκρανίας κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, δεσμευόμενος να προστατεύσει τις νέες περιοχές που ενσωματώθηκαν με «όλα τα διαθέσιμα μέσα» σε μια ακόμη κλιμάκωση της επτάμηνης εισβολής του στη χώρα.
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelenskyy απάντησε λέγοντας ότι η χώρα του υποβάλλει μια «ταχεία» αίτηση για ένταξη στη στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ.
Ο Πούτιν προέτρεψε την Ουκρανία να προσέλθει για ειρηνευτικές συνομιλίες, αλλά αμέσως επέμεινε ότι δεν θα συζητήσει την επιστροφή των κατεχόμενων περιοχών – κρατώντας τον σε τροχιά σύγκρουσης με την ουκρανική κυβέρνηση και τους δυτικούς υποστηρικτές της που έχουν απορρίψει την αρπαγή του εδάφους.
Σε μια τελετή του Κρεμλίνου στο περίτεχνο Μέγαρο του Αγίου Γεωργίου για να προαναγγείλει την προσάρτηση των κατεχόμενων τμημάτων της Ουκρανίας, ο Πούτιν κατηγόρησε τη Δύση ότι τροφοδοτεί τις εχθροπραξίες ως μέρος αυτού που είπε ότι είναι ένα σχέδιο να μετατραπεί η Ρωσία σε "αποικία" και σε "πλήθος σκλάβων" Η σκλήρυνση της θέσης του, στη σύγκρουση που έχει προκαλέσει το θάνατο και τον τραυματισμό δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, ανέβασε περαιτέρω τις εντάσεις, οι οποίες βρίσκονται ήδη σε επίπεδα που δεν είχαν παρατηρηθεί από τον Ψυχρό Πόλεμο.
...
Η τελετή του Κρεμλίνου έλαβε χώρα τρεις ημέρες μετά την ολοκλήρωση στις κατεχόμενες περιοχές της Μόσχας ενορχηστρωμένων «δημοψηφισμάτων» για την ένταξη στη Ρωσία, τα οποία απορρίφθηκαν από το Κίεβο και τη Δύση ως μια γυμνή αρπαγή γης υπό την απειλή όπλου και βασισμένη σε ψέματα.
Όμως ο Πούτιν, σε μια φλογερή ομιλία στην τελετή, επέμεινε ότι η Ουκρανία πρέπει να αντιμετωπίσει τις ψηφοφορίες που διαχειρίζεται το Κρεμλίνο "με σεβασμό"
Μετά την τελετή υπογραφής των συνθηκών ένταξης στη Ρωσία, οι εγκαταστημένοι στη Μόσχα ηγέτες των κατεχόμενων περιοχών συγκεντρώθηκαν γύρω από τον Πούτιν και ένωσαν όλοι τα χέρια τους, πριν ενωθούν με τα συνθήματα "Ρωσία! Ρωσία!" με το κοινό.
Ο Πούτιν καταφέρθηκε επίσης εναντίον της Δύσης, κάνοντας μια οργισμένη φιγούρα, καθώς κατηγόρησε τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους ότι επιδιώκουν να καταστρέψουν τη Ρωσία. Είπε ότι η Δύση ενεργεί "ως παράσιτο" και χρησιμοποιεί την οικονομική και τεχνολογική της δύναμη "για να ληστέψει ολόκληρο τον κόσμο"
Παρουσίασε τη Ρωσία ως μια ιστορική αποστολή να ανακτήσει το μετασοβιετικό καθεστώς της μεγάλης δύναμης και να αντιμετωπίσει τη δυτική κυριαρχία, η οποία, όπως είπε, καταρρέει.
"Η ιστορία μας κάλεσε σε ένα πεδίο μάχης για να πολεμήσουμε για το λαό μας, για τη μεγάλη ιστορική Ρωσία, για τις μελλοντικές γενιές", είπε.
Δεν έχω ακούσει ακόμη για νέα ρωσικά σχέδια για τον πόλεμο. Αναμένω όμως ότι η αντίδραση της Ρωσίας στις ουκρανικές επιθέσεις, καθώς και στην υποστήριξη του ΝΑΤΟ προς αυτές, θα γίνει σύντομα πολύ πιο έντονη. Προηγουμένως ο Πούτιν είχε πει για τον πόλεμο "δεν έχουμε καν αρχίσει ακόμα"
Συμβουλεύω όλους να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους.
Συμβουλεύω όλους να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους.
πηγή: Moon of Alabama
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
